La Capielha de San Martinico, ne l termo de Paradela
Dízen mos que esta capielha será de ls ampeços de
seclo XX, i alhá stá la era de 1918, mandada fazer por ua família que le tenie
deboçon a San Martino, i delantre aparécen las letras M. F. P. J. // J. P. L
tiempo çponible nun dou para melhor anformaçon sacar subre essa stória. Mas un
die destes haberá que lo fazer, i até talbeç algun de ls nuossos leitores mos
puoda ajudar, nessa amportante ampresa. Seia cumo fur, queda yá eiqui ua eideia
eissencial: porquei ua família, al ampeço de l seclo XX, manda fazer ua capelhica
al meio de l termo? La repuosta nun puode ser outra que esta: porque eilhi yá
era un sítio de culto antes desso. Cumo eiqui eiremos apersentando, son muitos
ls sítios de culto sparbados pul termo de las aldés, uns yá solo uns sbarrulhos
i outros nien esso, solo un simples chamadeiro, cumo se passa an Sendin i Cicuiro
cun l chamadeiro “La Capielha”, adonde yá nien seinhas hai de que eilhi tubira
habido ua custrucion dessas.
Assi i todo conseguimos saber que inda hoije se faç la
fiesta de San Martino, die 11 de Nobembre ou l demingo apuis, ambolbendo las
dues aldés, de Paradela i de Aldé Nuoba. Essa tradiçon amostra que la fiesta yá
benirá de muito tiempo antes de esta capelhica eilhi haber sido feita. Sabemos
que San Martino ye un de ls purmeiros santos de l cristianismo i ye mui
possible que benga desses tempos tamien este culto eiqui celebrado.
Tratando-se de un culto ne l campo i inda hoije bibo,
todo andica que naquel sítio ou eilhi mui acerca haberie sido praticado un
culto pagano que apuis fui sustitído pul de San Martino, santo de la nuoba
relegion, possiblemente antes de seclo VIII. L sítio ye apropriado a esso, seia
cumo ancruzelhada de caminos, seia porque siempre fui l camino de Paradela para
San Juan de las Arribas, seia porque hai un balhico ancho na ancruzelhada
adonde haberie siempre stado algue custrucion, nien que fura un simples altar.
L que acabamos de dezir inda sal reforçado pul spanto
que tubimos, quando bimos la capelhica pula purmeira beç, Óscar, Alcides i you.
Ye que ls quatro pilaretes que stan antiba las quatro squinas de la capielha
son nien mais nien menos que ‘citotes’, ‘falos’, mesmo guapos i bien feitos. L
miu spanto fui tan grande que até quaije quedei cun un aperto ne l coraçon.
Mirai bien para eilhes i deixai bos encantar, cumo a nós mos passou. Quien fizo
la capelhica ou los trouxo de outro sítio ou stában yá eilhi de serbentie an
custrucion mais antiga. L que parece cierto i seguro ye que nun fúrun feitos
para aqueilha capellhica, mas reaporbeitados cumo siempre le passa a muitas
piedras antigas i, possiblemente, a outras piedras de la mesma capielha.

Porque son ls falos mais afamados de la nuossa region,
fui-me cun Alcides Meirinhos a saber de ls falos de Rabanales i de Ufones,
mesmo acerca de la raia cun la tierra de Miranda, i fazendo parte de la tierra
de Aliste. Hai mesmo quien diga que Rabanales, chena de restros romanos pulas
rues, serie la bielha Curunda, capital de ls Zoelas, cun centro ne l sítio
arqueológico coincido por Castrico. L citote de Rabanales tem arrimado a dous
metros de altura i fui puosto na praça central de l pobo, mesmo ancostado a
l’eigreija, eilha mesma chena de lajas sepulcrales nas paredes, nun eisemplo de
reaprobeitamiento de las piedras de que tamien se béien muitos eisemplos an
bárias aldés de Miranda, cumo tal na eigreija de Malhadas. Bários outros causos
de grandes citotes se puoden ber an Ufones, aldé al lhado de Rabanales, i
tamien an Belharino Trás la Sierra, que faç raia cun la tierra de Miranda.

12 de márcio de 2013
Amadeu Ferreira
3 comentários:
Buonas nuites Amadeu,
Parabienes por mais esta antressante çcubierta que muito cuntribui pa la promoçon i dibulgaçon de l'amportante patrimonho cultural i material de las nuossas stimadas tierras mirandesas.
Se la mie mimória nun me falha, lhembrei-me agora que nua piedra dun jardin algures an tierras de la nuossa bezina Spanha, (an Mérida, Trujilho ó Granada) bi i registrei esta frase:
“l'home nun puode tener ua bida feliç sin un buono “falo”.
la mulhier para bibir feliç percisa dun buono “falo”.
Cun un buono “falo” l'home i a mulhier biben felizes”.
Eipicuro, 341- 270 ac.
Un abraço,
Leonardo
Vos chamais issu un falu, you gustu mas dezir "Mocu de Sant'Ilariu".
Pu'la Azia, achu que ye nal Japon, hai ua fiêsta dal Mocu. La gente vai ancarochada cun mocus ne la cabéça y las rapazas mercan uns rebuçadus tamiên dessa forma. Arrebuçadus que van assi chupandu pu'las rugas...
Ya l'achei :) La fiêsta chama-se Kanamara Matsuri. Pudeis ver mas retratus eiqui :
http://blogdowh.blogspot.fr/2012/01/wtf-dowh-kanamara-matsurijapans-penis.html
Aquissu yê ua cousa que l'Ourriêta'l Refustédu ten que studar ....
Enviar um comentário