18/03/13

Ua cuonta - d'alma anregelada


Albertina andaba d’alma anregelada, nun era solo la deilha, tamien la de Fracisco nun andaba melhor, culas calenturas de siempre, nun solo porque la barraige (prensa) adonde s‘ambriou cumo carpinteiro de cunfraiges, que quedaba antriçada nas muntanhas de ls “Montes Catábricos” ser l sítio mais zabrigado de l mundo, cumo l’eideia de ganhar las perras (pesetas) loinge, l traie cunsumido.

Esta cousa de quedaren loinge un de l outro staba çfícele d’aceitar, mesmo que Albertina fusse ua mulhier talhada para l que disse i benisse. Agora ye queilha se daba cuonta de quanto gustaba i querie bien Fracisco, de cumo todo era defrente quando l tenie a pie deilha, de cumo éran saborosos ls seranos al redror de la chamineia, assentados cada un ne l sou scanho acunhegando ls ninos i botando cuntas a la bida, mesmo queilha nun tubisse muitas cuontas para acertar. Mirando las chamarielhas de ls cepos i cuntemplandos las chispas queilhes sultában, éran cumo strouros que antrában ne l coraçon de ls dous, era l assossego dua família feliç.

Bien querie eilha que todo l que staba acontecendo na sue bida fusse cierto - “querga Dius que l que stás a fazer seia cierto Albertina”- éra assi que atamaba la cuncéncia, quando botaba las patatas cula berças al lhume para dar l caldo als filhos, era assi que assossegaba la cabecica de ls crios quando le percurában par’onde habie ído sou pai.

L’ambierno que fizo astanho habie sido madraço, l carambelo i las giladas fúrun muitas, la niebe tamien habie dado la sue grácia, mas nun era por ende que las cousas habien de rachar, yá de nuoba aquando de pastora tubo muito pior, inda habie palha ne l palheiro pa las burricas nas loijas, la ramalhada era taluda, casa probe mas nun habie de faltar lheinha para se calcer i calcer ls sous.

Assi l sou tiu disse amboras de que se staba afazendo al trabalho i al friu, puis alhá era muito pior qu’eiqui, i l tiempo habie de recumpensar-los, toda esta separaçon habie dun die birar felcidade, nien siempre l diabro stá atrás de la puorta, ademais eilhes inda éran nuobos, tenien muita bida, i só porque agora stában un longe de l outro nun puodien dar parte fraca.

Ademais Albertina que para alhá de mai tamien tenie que fazer las bezes de pai, era muito amportante que les crios medrássen cula certeza de que sous pais stában apartados pulas necidades mas ounidos pula família i pul feturo de todos.
 


1 comentário:

faustino.antao disse...

Ne ls anhos 50, 60 de l seclo datrás muita giente eimigrou pa ls países bezinos, l mais deilhes para Spanha, Francia, Belgica, Almanha i outros, tenendo deixado ls sous familiares, tie, ninos, pais d'eidade i ende fúrun a fazer pula bida, porque porqui (an special ne l praino mirandés bibiesse mui mal), mas todo bien, quemírun l pan que l diabro amassou, ende nessas tierras fazírun riqueza, que hoije ls pobos desse paises stan gozando deilha, ye perciso nun squecir, mas eilhes peçque yá se squecírun.

You tamien fui eimigrante, dende tener muito respeito por quien se bal pul mundo por ua bida melhor i quando se trabalha cun denidade nun fai çfrença adonde ye.

Esta i outras cuontas que cuonto ye ua houmenaige al pobo eimigrante, que nunca debemos squecir.

Eiqui tamien stan aqueilhes que eimigrórun dentro de l sou paiç