24/09/13

Anquanto sós


Canta l amor
Inda que las cuordas apérten
ls sonidos de la guitarra
i ls bientos apressiados pássen
sien lhebar l tou cantar.

Hai tanto beijo spalhado
pul chano an desalinho,
hai abraços amuntonados
an antebraços, perdidos,
tantos mirares que se pérden
por mirares nun merecidos,
tanto doce, tanto miel
an bidros que stán partidos.

Canta l amor
inda que na guitarra
yá haba cuordas partidas
i la tue boç se bote ne l abismo,
sien rede, cantando solica.


 Hai tantas bozes que se cálham
porque nun ansaiórun l canto,
tantos poemas se squécen
por le zbotar la quelor,
tanta letra i palabra
çquecidas an rugas mudas,
tanto siléncio que mata,
l ampeço, al rebentar.

Canta l amor
antes que a la fuonte
se le seque la naciente,
hai tanta auga que mana,
que cuorre a priessa i nun cria
l que deberie de criar.
Hai tanta auga que rasga
an beç de la tierra regar,
hai tanto fruto arramado
por nun saber apreciar.

Canta l amor, anquanto sós!...

Sem comentários: