27/01/10

Cun ua flor de patalhobo

Dedico-te palabras, declamo-te bersos. Cun la alma znuda te scribo, te mando cartas pul l aire sereno, para que las leias quando las chíncharas bolen rasantes als cerrados por segar, crabiados de goibos cor de rosa i perfumados de madressilba.
Cuntesta-me, cuntesta-me ua beç que seia! Bien podies cuntestar-me, para que l mius pulmones podíssen resfolgar fondo l tou aire i que na tue carta benisse algun desse oulor.
Manda-me ua carta perfumada cun xaras, daqueilhas que tenes i adonde yá nun chego; puode ser cun scobas, se xáras nun tebires a modo, scobas amarielhas de oulores amargosos i fuortes. Mas, anque te custe,...manda-me ua carta a la moda antiga, ua carta de amor, screbida pula tue mano, caligrafie zenhada an papel de berdade i ambelope de colar cun la cuçpinha.
Scribe-me ua carta, colga-la nas streilhas, ua carta de amor cun ua flor de patalhobo.
Anque la mano te duola, scribe-me. Uas letras que seia!

2 comentários:

franciscobelharino disse...

Buonos dies Delaide,

Guapo testo este i, cumo dizes tamien you tengo suidades de recebir ua cartica cun la lhetra zenhada a la mano. Las flores de patalhobo inda stan neste tiempo bien arrecadadas ambaixo las folharascas i solo an Márcio/Abril ban a florir.
Un abraço i anté lhougo,

Francisco

Adelaide Monteiro disse...

Acho ls patalhobos ua planta fantástica i la flor lindíssema.
L eidade fai-mos ber las cousas cun outro mirar i inda bien. Perdono-l l oulor fuorte pul relhuzir que ten.
Anté lhougo nun bai a poder ser, Francisco. Tengo aulas de História de Arte a la mesma hora, mas deiqui a does ou trés sumanas yá acaban.
Beisicos a la quadrilha i an special a Irene.