31/01/10

Ambudos

Todo me ambai quando bolo pa l einfenito;
todo me ancanta quando ls mius uolhos
se abintúran an biaijes pula natureza.
Todo na natureza me fai andar,
tal peixe ambudado na auga de l ribeiro.
Bolando nas alas de ua abeilha
you bou cheirando ls puolos de las flores
i cun eilha cato l miel
para te serbir an zeiunos.
Anque la mie boç desafine
que nien canha rachada
you canto cula chínchara
ua sinfonia
que te sirbo a la nuite;
cun l paçpalhaç
sou capaç de ansaiar
bolos rastreiros a la yerba de cerrados
acabadica de cortar,
ambudando-me ne l oulor a berdura
que te mando an airico lhebe.
Miro l mar i nel nado
para me ambudar cun las quelores
de corales, adonde me quedo
para cheirar l iodo de las berduras,
percurar charrascas,
nadar cun peixes i,
cun eilhes partir para outros mundos.
Ambudos eiqui i eilhi,
ambudos de mi i de ti,
de l que sós i eras,
de Berano i Outonho,
de l Eimbierno anfadonho
que, achando-lo tristonho,
me ambuda
porque l pinto de Primabera.

Sem comentários: