20/08/07

Croua ou canhona

*

Pastor tomando cunta de sou ganado nua ancuosta de castanheiros.

Família que tubisse croua ou canhona nun passában fame.
Este dito, puls lhados de Zenízio (Miranda) i ne ls tiempos dantes, que si éran bien malos, era muito ousado. Agora ye solo lhembrado cumo dito, i inda bien, seinhas de que yá nun hai tanta fame i las cousas demudórun para melhor. Mas nun perdiu la fuorça que dantes tenie, ou seia las pessonas dezien que era daqueilhes ditos que se rebelaba berdade porqui.
Croua querie dezir, aquel cachico redondico asparcido a ua moneda que ls curas çquilában na crona de sues cabeças. Canhona querie dezir família que tubisse ganado.
Tener canhonas sei-lo you que era ua buona tranqueira a la fame, anté se puode dezir que era cumo tener a rendir denheiro forrado. Melhor solo tener bacas d'ameias.
Un ganado de canhonas, dá cordeiros para bender i quemer, belhones para mandar fazer todo l bestir i pagar ls pástios adonde pacien l anho todo, stercában las lhatas que assi dában buonas patatas, nabiças, berças, bena i trigo.
Que mais se querie? Era todo buono.
I tamien dában muito trabalho, tomar conta deilhas de nuite i de die, an dies buonos i malos, agarrar muitas cargas d'auga i muito friu.
Tener na família croua era tener quaije siempre de todo para quemer i bestir, que muitos nun tenien pus éran tiempos malos, i quantas bezes scapar-se dua bida madraça, coincer outro lhugar adonde habisse sol. A pedido de cura las fogaças crecien i anté las puortas de l cielo s'abrien.
Se ls antigos dízen que si era berdade, quien sou you para zmintir?
You siempre acraditei ne ls mais bielhos.

2 comentários:

AF disse...

Buonas tardes, Faustino.

Equi, para nós, «croua» era mesmo l denheiro, porque la de l cura le chamábamos solo «corona».
Achei mui stranho que ende fura cumo dizes, mas las cousas son l que son.

Un abraço,
Amadeu

faustino.antao disse...

Amigo Amadeu
L mais cierto ye cumo bós dezis, porque la palabra ye buona para se poner an beç de la outra i quando cremos que l'auga baia para adonde cremos, simpre s'amanha l'augueira.
Sabeis que ditos i cuontas de curas l que ye preciso ye que séian maduras.
Gustei de saber, porque you cuidaba que «corona» era la parte toda de riba de la cabeça i que l cachico çquilado tenie outro nome,
Un abraço tamien para bós
Faustino.