05/01/12

Menumiento eideficado

l tiempo amostra lhinhas de la tue sina
an beneiros ambaranhados.
L aire i l´auga zgastórun las tues carnes
i an ti, bibo l ferrolho abre i fecha-te las puortas
cunsante cadun querga.


Quien ye qu´entre! arrespónden-me de drento.
I, you entro,
zbiando las aranheiras,
pisando ourtigas na preça de casa,
çcolgando la bolsica que me quedou colgada,
feita de cachicos de sobras de bestidos.
Percurei neilha las galhetas i l checolate negro
qu´alhá ponien a modo que la mie lhambiçqueirice nun l chegara.
Spirro, cuçpo,
sacudo l puolo de la saia,
tropeço nua debanadeira
i debano la bida anteira.
Acobielho l lhume de las lhembráncias
que se me assoman al miu strefogueiro,
miro arriba, las baras de l fumeiro.
Cheiro.
De tan fuorte oulor bén-me als lábios ua augadilha
dá.me buoltas l stómado.


Quien ye qu´entre!, oubo quando l tarabielho sona
i,
... naide entra.
Só you salo de l menumiento eideficado!...

2 comentários:

ACangueiro disse...

soltan se te las palabras cula fuorça que zacarabelhas la puorta, apuis todo son aranheiras mas las bozes son bibas i quentes.

Beisico,

antonho

Abelhon disse...

Antrai!!! Quien ye?
Guapo dezir l modo cumo la tierra chama las lembráncias.

Un chi