03/01/12

Amanhando suonhos

L mar fui als poucos angulhindo l monstro marinho i an golfiadas botando pa la arena la jamanta  de cara de peixe sapo.
L peixico nada inda algo andeble naquel mar de óndias i bai sendo lhebado na scuma dóndia para curar las maleitas de sues scamas an formas de charrascas adonde se metie tanta beç.
Há-de la jamanta anterrá-se na arena de tan ressequida tener las moncas que le cobrien l cuorpo an regubiuras i de que deixaba rastro cumo se ua lhezma fura, siempre que se assobaba al monstro,
Cuntina l peixico a amanhar ls suonhos i a saber de ls corales...
Saltará pa las poçacas deixadas pulas marés altas, assi que l mar nun lo arrolhar de feiçon, nó por se cagar de miedo de las óndias gigantes mas por bias de querer melhor ber la lhuna, las streilhas i la bida.

1 comentário:

ACangueiro disse...

sente-se l bózio de las palabras a golfiar de las profundezas de l mar.
Gostei.

Buono Anho 2012.