19/01/12

L Auto de La Criaçon de l Mundo



Nada you tenie a ber cula representaçon mas algua ansiedade nun me faltou. Bá!, çpachai bos que you quedei de star alhá a las dues horas. Esso nun era berdade mas nun querie perder nien un mirar de todo l que se iba a passar. Apuis, la çculpa de tener guardado quaije quarenta belhetes benie mesmo a calhar.
L’ antrada de la Aula Magna. L rebolhiço ampeça i ye grande. Muitas pessonas a cumprar belhetes, seinha de que la sala se haberie de componer. Muitas caras coincidas i outras nó. Cumprimenta-se todo l mundo que se conhece. L porteiro mira-me i cula mano: faç fabor. Reconhece-me de l die atrás i deixa-me antrar. La mie Tie guarda ls belhetes para quando antrarmos todos.
Dabid Casemiro passa por mi i diç: «Caralcho, la cousa parece que se stá a componer. Muita gente para antrar. Bamos a tener ua sala bien cumposta.» Bai a correr todo bien.
Aprontan-se ls Dançadores. Faç-se un córrio bien ancho. L ansaiador splica la dança. L de la gaita ampeça a tocar. La caixa i l bombo acumpánhan i ls dançadores sóltan ls palos que strálhan uns acontra ls outros. Muitos míran de riba de las scaleiras i de l spácio de l purmeiro piso. Uns sácan retratos i outros fázen filmes. Las pessonas stan animadas i cuntentas. Acabada l’actuaçon, ye hora d' antrar.
Çcurso de l Senhor Persidente de la Cámara Munecipal de Mogadouro, Dr. Morais Machado. Apuis de saludar ls persentes i de nomear ls ausentes, manda alguns recados al poder central. Parece que nien un repersentante oufecial de l Menesterio de la Cultura se dignou star nesta manifestaçon de cultura stramuntana. Son uns gentius, la giente que manda! Lamenta-se que assi seia. Mas las gientes de Ruolos, de Mogadouro, de todo l Praino i todos ls stramuntanos son pessonas trabalhadoras i hounestas. Tamien ténen cultura i sáben fazer acuntecer cultura. Son pessonas simples mas merécen algua cunsideraçon. Acrecenta l senhor persidente que la Cámara nada debe i ten buonas cundiçones para ls que alhá stan i tamien para ls que quérgan ir: pecina, casa de la cultura, biblioteca, grupo de triato, acordos cun la orquestra metropolitana de la cidade do Porto...i muitas mais cousas buonas. Hai necidade de ambestidores para criar ampregos i fixar jobes qualificados.
Ye tiempo de spetaclo. David Casemiro anuncia-lo sticando la mano: abre-se la curtina. Ressona al punta de riba de anchas scaleiras sonido fuorte. Harmonioso. A poner piel de pita. Todo mundo queda mudo de spanto. Ls atores abáixan las scaleiras cun passo sereno. Spálhan-se a todo l palco. Fai-se silénço abseluto . Amadeu Ferreira diç: "parece ua ambaixada rial: benírun a Lisboua i deixórun sua mensage: hai bida alhá de Lisboua, hai cultura alhá de l São Calros i de l D. Marie...". Cumo las cousas simples mos eimociónan.
Apuis l’antrada, todo puode acuntecer. L sfergante lhargo a naide le scapa. L registro queda bien andrento de cada un. Hai quien diga que l spetaclo poderie acabar eilhi. Staba salba la atuaçon. Baliu la pena.
Atores a seus lhugares. L anjo anúncia la feitura de l mundo: Dius fizo l mundo i al sétimo die fizo l home. Adan sentie-se mui solico. Dius saca-le ua costilha i faç sue cumpanha: la mulhier. L paraíso. De todo puoden çfruitar. Proibido, proibio, solo l fruito daqueilha arble. Manhosa, la serpiente todo fai pa que la mulhier caia an tentaçon. Eba nun rejiste, come la maçana. A Adan queda se le antresgantada na gorja. Ah mulhier l que faziste! Maldiçon! Cumo Dius bos botou al mundo habéis de quedar mas de uolhos çpiertos i cun ganas de amar. La decendéncia nun bai a faltar.
Diabro, esse tentador d' almas. Siempre a zucrinar la cabeça al home. Apuis, essa ambeija, tinhosa que nun se çpega de las almas houmanas. Mas hai siempre almas caridosas i simpres que le gusta la paç i harmonie.
L defícele ye aceitar l outro. Mais deficele inda, se l outro ye ua rapaza guapa que solo an suonhos se arrima a Eilha. Jesé, acontra l preconceito muito tube que lhuitar. L nino bai a nacer i rei sien reino bai a ser. Casa algua se le abriu i la gruta le serbiu . Las palhas los calcírun i mais la calor de animales. Pastores, probes, l pouco que teníen debidírun. Jesé, Marie i Jasus fame nun passórun. Magos reis benírun i ouro, ansénsio i mirra le oufrecírun.
Nino de berdade, al cuolho de "Marie" se cunfortou mas mai de berdade nun yera i choro l nino soltou. Cunsolo de mai tubo que tener i miedos atamou.
Assi se acaba l Auto i todo l mundo muitas palmas botou.

3 comentários:

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites António Cangueiro,

Parabienes por este guapo testo “a l'altura dun grande acuntecimiento cultural” que fui para todos nós ls strasmuntanos, motibo de grande honra i ourgulho

Un abraço,
Leonardo.