24/03/09

L amor paterno

L miu amigo Antonho Andrade relhembrou-me ua lhienda, que oubi an pequeinho.
Era un beç un filho moinante, mui gastador i amigo de la mesada que l padre le daba quando era nuobo, i tenie alguns bienes. Más tarde, quando l pai ambelhecieu, quedou doliente i deixou de tener denheiro para le pagar la mesada. L filho resolbiu çpreziá-lo i deixá-lo adonde se morrisse debrebe. Para esso, lhebou-lo ne l carro, bien ambrulhado nua manta, para ua zona de l termo, adonde nenhua persona passasse i adonde naide l bisse. Quando chegou alhá, tirou-lo de l carro, anrodelhou-lo bien anrodelhado nua manta i deixou-lo ne l meio de las touças.
Quando iba a antrar pa l carro, l padre chamou-lo i dixo-le:
- Miu filho! Miu filho! Lhieba metade de la manta! Se chegares a la mie eidade, puode benir a fazer-te falta!
Leonardo Antão
  • Quien coincir la cuonta oureginal i l sou outor, agradecie que me l dezisse.

2 comentários:

Félç disse...

Buonas tardes Leonardo,

la cuonta si la sabie, oubi-la muitas bezes quando era nino, agora l'autor! não, you nun sei quien yé, mas parece-me que ye cumo las cantigas de la rue, cito: ..."nem minha nem tua, é de toda a gente".

Oubrigado por me traier a la lhembrança esta cuonta que ye ua lhiçon para todo l mundo.
Abraço,
Félç

leonardo antao disse...

Buonas nuites Felç,
Yé bien berdade, “la cuonta ye ua lhiçon para todo l mundo”.
Anfeliçmente tenan benido a aumantar, ne ls últimos anhos, ls mala-res de “filhos ...” que son piores que ls piores einemigos de ua família.
Mas feliçmente, tamien tenan benido a aumentar ls buonos padres que perdonan i ban sofrindo, an silêncio, las houmilhaçones de ls sous fiilhos (cun droga, ...) i que ban lhuitando para mantener la paç, la ounion i ls balores eissenciales (de fraternidade, de honra, de respeito ...) para ua buona conbibência an família.
Muito oubrigado Felç.
Un abraço
Leonardo Antão