04/03/09

La rana i l bui

LA RANA I L BUI

Se hai algua acumparánça antre esta cunta ou outra de que yá téngades oubido falar ye ua pura coincidéncia, anque estas cousas solo puodan acuntecer ua beç, an melhones de situaçones, neste mundo todo ye possible. Yá li muita cuonta dun tiu que se chama Esopo i que bibiu, mirai bien, seicientos anhos antes de Cristo i tamien yá li la teorie de Darwin, un tiu que bibiu ne l séclo XIX i a las bezes quedo-me a pensar, cumo ye que naquel tiempo yá habie homes tan spiertos. Claro que nun serien mais que you, mas que sabien ouserbar las cousas, esso sabien. L purmeiro parece que se dou de cuonta que ls animales falában ou manginou el i nun ye que you yá me dei de cuonta tamien que ls animales fálan?! You inda nun antendo bien alguas lénguas deilhes, mas outras yá. L outro dou-se cuonta de que la bida ye ua eiboluçon custante i até dezie que ls homes son decendientes de ls macacos. I nun ye que hai mesmos homes i mulhieres aparecidos cun macacos! Rezon tenie un podador que andaba hai mais de 50 anhos, pa la Marrielha a podar para nós i a horas merenda me dixo:
- Nun te fintes an todo l que dízen ls curas n’eigreija, you nun bou a missa, mas sei l que dízen alhá.
- Anton nun hai Dius? preguntei you.
- Anque di(g)a que nó, l home fui criado por Dius.

Mas bamos a la cunta:
Ua tie que cumequiera tamien liu las cuntas de Eisopo, metiu-se-le na cabeça que habie de ser la tie maior del lugar. Cumo la rana que querie ser cumo un bui. Anton andaba por todo l lado, toda chena d’aire, mirando a todos de riba. Nun fazie causo de naide i a todos trataba cumo Hitler fazie, porque solo el se cunsideraba l duonho de la berdade. La rana, cumo sabeis, de tanto se anchir de aire acabou por arrebentar. Mas la tie essa, cuntinaba a anchir-se cada beç mais d’aire i la giente ampeçou a ber neilha un animal stranho, que de mulhier yá nada tenie. Alguns inda la abisórun de l que le passou a la rana, outros yá nin fazien causo deilha, mas eilha tanto ateimou, tanto ateimou, que nun die de troniada arrebentou cumo la rana.

Nunca quérgades ser mais que ls outros…

2 comentários:

Abelhon disse...

Buonos dies

I la tie arrebentou por bias de l aire ou d'outros cacaforros anchumaçados nun se sabe adonde?
Eiboluçón stranha essa ...
mas si me dou la risa cula cuonta:)

Abraço

Scalhabrés disse...

Biba porsor Almendra.
ALT.
Anton ne l ampeço diç "Claro que nun serien mais que you, mas que sabien ouserbar las cousas, esso sabien."

I apuis diç "Nunca quergades ser mais que ls outros…".

Mete la sue graça porsor Almendra, mas nun me liebe a mal.
Até digo mais, la cuonta debie ser arrematada doutro modo:
Nunca quérgades ser mais que ls outros…mas tamien nun quérgades ser menos.

A las bezes [quaije siempre] peç que a Pertual (ne l giral) falta esso, outostima.
Todo mundo gusta de parecer que ten denheiro, ua buona casa, un bun carro, ua buona "carreira", uns filhos balientes[ye la cuonta de Emílio ne l Carnabal: la matemática fui ambentada an Sendin. Las pessonas apánhan 3 sacas de patatas i apuis dízen que apanhórun 5. Siempre a oumentar chenos de proua.]; apuis dízen siempre que Pertual ye zero[la eiducaçon, la salude, esto i aqueilho]. Apuis la eideia (negatiba de Pertual) pega.

Un abraço,
Cecílio