Un pedreiro yá de muita eidade que siempre custruíu casas, staba decidido an aposentar-se...
Anformou l xefe de l sou deseio, dezindo que querie passar mais tiempo cun sue família. Acrecentado que íba a sentir falta de l pagamiento ne la fin de l més, a si i todo l deseio era.
L'ampresa nun serie muito
afetada pula salida de l pedreiro, mas l xefe staba triste an ber un bun
ouprairo salir i pediu al pedreiro para
trabalhar an mais un porjeto, cumo un fabor.
L pedreiro nun gustou muito de l'eideia mas, acabou por fazer la
buntade al xefe.
Fui fácele ber qu'el nun staba
antusiasmado a trabalhar, nun gustou de la eideia.
Assi cuntinou fazendo un trabalho de mala culidade i anté ousando
materiales que nun éran ciertos nien buonos.
Quando l pedreiro acabou, l
xefe bieno fazer l'anspeçon de la casa custruída.
Çpuis de l’anspecionar, dou la chabe de la
casa al pedreiro i dixe:
- "Esta ye la tue casa.
You te l‘oufereço"
L pedreiro quedou mui surpreso.
Que pena! Se el sabisse dantes que staba a custruir la sue própia casa, tenie
feito todo defrente.
L mesmo acuntece cun nós.
Nós custruímos la nuossa (casa) bida, un die de cada beç i muitas bezes
fazendo menos que l melhor possible.
Çpuis, cun surpresa, nós çcubrimos que percisamos bibir ua bida melhor.
Se podissemos fazer todo de nuobo, fazeriemos todo defrente. Mas nun podemos
buoltar atrás.
Somos ls pedreiros, ls carpinteiros, ls eiletrecistas, ls picheleiros i de todas las cousas, paredes, telhados de las bidas que bibimos
1 comentário:
Certas lições são difíceis de aprender, alcançar a sabedoria implica muitos obstáculos a transpor.
Gostei da (suposta, já que imaginei o exercício)) sonoridade mirandesa.
Abraço
Enviar um comentário