11/12/08

Maias


Demingo passado, anquanto tomaba café cun uns amigos que yá nun bie hai algun tiempo, tubimos ua cumbersa subre política (i cumo poderiemos cumbersar sin falar de política, se todo ye política?). Al fin de algun tiempo, lhembrei-me dua passaige de ls "Maias" de Eça de Queirós, que bou a resumir sin citar, por dous motibos: prumeiro, porque adonde stou, nun tengo la obra a la mano; segundo, porque mais que ua citaçon ipsis verbis, antressa-me pensar subre la lheitura que you fiç de la passaige. Pido-bos, portanto, que me çculpeis algue amprecison i que anténtedessolo ne l sentido.

Carlos de la Maia i l sou amigo João de Ega stában nua fiesta de alta sociadade. A cierta altura, un sujeito mui çtinto achega-se a eilhes i pregunta-le a Carlos se yera berdade que an Angleterra nun se perdie tiempo cun cousas einútiles, cumo la lhiteratura. Carlos nun respundiu i, a la prumeira ouportunidade, preguntou-le a Ega quien yera tal sujeito.

- Nun sabes, Carlos? Quien poderie fazer ua pregunta tan stúpida? Ye un menistro.
- Menistro? Menistro de quei?
- Puis, tu nun adebinas? Menistro de l'Anstruçon, claro.

Cada qual que tire las cunclusiones que quejir. De la mie parte, penso siempre an cousas defrentes de cada beç que me lhembro desta passaige. Mas cuncluo siempre que Eça cuntina atual, por dous motibos: prumeiro, porque yera un grande scritor; segundo, porque inda nun fumos capazes de resolber porblemas que yá eisistien ne l tiempo del ó até antes.


Sem comentários: