27/04/08

Nuossa Senhora de la Lhuç



Hoije fui la fiesta de Nuossa Senhora de la Lhuç. La fiesta i la feira.
You yá quantá que tengo ua gorrica spanhola - quanto más zelida bai, más me gusta - i tamien nun percisaba de mercar fouces nien cántaras para la segada, mas, mesmo assi i todo, inda alhá me botei a buer ua gazoza "La casera", que apuis la garrafica ye mi jeitosa para poner l bino, ten daqueilhes tapones de mola que nun déixan arramar nada!
Quien diç que l Praino yá nun ten giente, que isto stá quaije un zerto, habie de haber spurmantado a stacionar l carro hoije, ende pula ua de la tarde, al redror de l cabeço de la Lhuç, que apuis yá quedaba squermantado para amantar an falta de giente!
Hóstia, que tagalho de giente tan fuorte - fuorte l tagalho i fuorte la giente, bien antendido!...
La mie maquinica de ls retratos quedou an casa, an la gabeta - nun se derrama de ls tombos, ha de se derramar cun l mofo - de maneira que solo bos puodo amostrar l papelico que me punírun ne l bidro de l carro... i un retrato amprestado, que sirbe para alumiar (stamos a falar de la Lhuç) l que bos quiero dezir.
Torga screbiu que l ounibersal ye l sítio sien paredes, i a mi lhembra-se-me siempre isso quando passo ne l cabeço de la Lhuç. Dous paízes, trés lhénguas i uas quantas pátrias... ye solo mirar al redror, que se mira anté bien loinge!... Hoije alcançaba-se anté l Nuobo Mundo, que anté pulhi andában uns índios de l sul de la América, cun uas fraitas i uas guitarras, a ber se fazien uas crouas cun la música que tocában!
Ls que ledes i stais loinge, posque troceis la oureilha por nun haber podido dar alhá un saltico! Pacéncia, nun se puode tener todo, nun bal la pena zanimar que, p'al anho que ben, ende pul redadeiro Demingo de Abril, diç que la tórnan a fazer... assi puodamos ser almiados por esta Lhuç por muitos i buns anhos.
Bós nun bedes you?!
A estas horas un arraial tremendo an Custantin, un beilarote i ua farra terribles...i you eiqui a fazer de cunta que nun se me antolha nadica star alhá ne l meio, a beilar uns repassiados i a scurrupechar uns copicos de cerbeija!

11 comentários:

AF disse...

Bien haias, amigo Tortulhas, por mos traires eiqui essa fiesta i feira.
F-me lhembrar las caiaticas de arrebuçado i las pechorras de Mobeiros que fazien l'auga bien fresca.
Inda stube a oumentar la santica a ber se le bie la cara, mas nun se bei. Se se bira, tengo la certeza de que starie triste: chena de letras al redror i nin ua an mirandés... Apuis admíran-se que, al chegar la hora de ls milagres, s'ambaralhe toda i nun sal nunca cousa de jeito ou cousa nanhue. Ua pena!

Un abraço,
Amadeu

Boieiro disse...

Queries caiatas Amadeu?!
Houbiras ido alhá! I habie tantas ... i barrilas tamien.
Mas l que estaba melhor éra la chicha na tienda de la Bélha: cortar de l cuarto de la bitela, ua manadica de sal i un cibo anriba de las greilhas ... mmmmmm ... anté se lhambien los dedos.

Boieiro disse...

Caiatas de la Lhuç
http://baglina.blogspot.com/2008/04/fiesta-samarcos-senhora-de-la-lhu.html

Fir disse...

Essa parte dos comes e bebes é o que me interessa mais. Uma carne assada com uns copos de vinho ou com umas cervejolas, isso é que era. O pior é a minha médica a chatear-me por causa do colestrol.

AF disse...

Buonas tardes,

Á Boeiro, nunca te manginei capaç dua tamanha maldade: falar nuas caiaticas, que yá fui a ber al tou blogue, inda bá que nun bá, que esso son mais suidades de garoto que outra cousa; amentar nas pechorricas tamien passará; agora, ousar essas palabras «chicha», «quarto de la bitela», «manadica de sal», «greilhas» i todo assegurado cul dedo grande anriba dun carolo - todo esso debien de ser palabras proibidas de ousar, assi an público, a criar ua augamenta que deixa ua pessona a botar cuçpinha para todo l die.
Bala-me San Marcos, l de la barica...

Un abraço,
Amadeu

adeusdado disse...

Ye siempre cun muita eimoçon que recordamos ls tiempos de garotos. Ye bien berdade que la feira de la lhuç, stá agarrada a las caiaticas, e ls ceromeinhos. You cuido que naquel tiempo nun haberie muita chica de bitela, mas seia cumo fur recordar ye bibir.

Ua marabilha
Válter

Ana disse...

Gostei de ler i tamien de saber que até nas tierras de Miranda, nessas oucasiones, ye possible eimaginar-se al pie de ls Andes... oubindo fraitas i guitarras... música de l Nuobo Mundo !
Tengo que ir alhá un die you tamien anton a essa feira i fiesta de la Lhuç... fiesta ne l praino.

Abelhon disse...

Essa yê ua fiesta de la raia i de l pobo fala l mirandés más cerrado.

Abelhon disse...

... de l pobo que fala ...

AF disse...

Buonas nuites,

Çculpa-me alhá, á Abelhon, mas nun rejisto a la pregunta: quei quier dezir «mirandés más cerrado?»
Oubo-lo dezir de tanto lhado que yá se me ambaralha l pensar.

I mira a ber se te fartas agora que nun fáltan froles cun buon puolo.

Un abraço,
Amadeu

Abelhon disse...

Buonas tardes

Si sei que puolo para miel cume neste tiempo nun haberá anté mui tarde a nun ser l de silba que yê de los más docicos.
Sabores de floricas que nós ponemos doces i amerosas ...

Quando digo que an Custantín yê adonde se fala más cerrado - i you nessas cousas de linguísticas i filologia sei l que m'ansinou la pursora Adelaide Pombo bai para uas buonas dúzias de anhos - yê pul que oubo falar a las personas de muitos lhugares antre ua frol i outra.
L'anroscar de la lhéngua nun yê eigual para un custantineiro que bai todos los dies a los lagonalhos u para un c'stantineiro que siempre bibiu na Çpeciosa!

Fui tan solo esso que quije dezir.

I agora bou-me a ber se cunsigo ambolber l puolo de las maçaneiras para que queden bien amprenhadas.

Ferronadas docicas para todos!