12/03/08

L Abade de Baçal i l mirandés 2



Hai un lhibro, an seis ambelumes chamado GUIA DE PORTUGAL, an que l V ye dedicado a dedicado a Trás-os-Montes e Alto Douro II. Lamego, Bragança e Miranda. La eidiçon que tengo ye la 3ª i la eidicion de Fundaçon Calouste Gulbenkian, de l anho 1995. La 1ª eidiçon ye de ls purmeiros de la década de 40 de l seclo XX, sendo l percipal respunsable Santa'Ana Dionísio.

Ende a págs. 993 ten un pequeinho testo dedicado al mirandés, dezindo-se an nota que esse testo ye de l Abade de Baçal. Reza assi:

«A fala mirandesa. O dialecto mirandés, falado ainda hoje na terra que lhe dá o nome, divide-se em coodialecto Sendinês, Riodonorês e Guadramilês, assim ditos das aldeias onde se falam: a primeira em terras de Miranda e as duas últimas no concelho de Bragança.
Este dialecto, conquanto pelos seus caracteres gramaticais se avizinha do português mais que outra qualquer língua românica, deriva directamente do latim, segundo formas léxicas próprias, e não do castelhano, galego ou potuguês corrupto, como à primeira vista parece aos menos lidos em filologia. É que Não se caçã truitas a bragas aixuitas: é que A quien pinheira i amassa, nun le fúrã la fogaça e só dos que estudam fiamos a veracidade.»


Cumo se puode ber, l testo ye armano al que pus onte, tirando uas trés palabras i l'atualizaçon de la scrita. Ye aporbeitado muitos anhos apuis. Neste guia até ben un testo de l cura Mourinho, mas nun ten a ber cula fala. Porqui se bei que J. Leite de Vasconcellos daba muito trabalho a ler, que el tenie la manha de screbir muito i cumplicado. Ua pena.
A, yá me squecie, para quien stubir antressado, l Guia de Portugal de la Gulbenkian cuntina por ende a la benda.


Sem comentários: