23/11/07

Achegar (2)

*
Pastor guiando sou ganado



Eiqui a dies screbi you un testo neste blogue que le dei l títalo “Achegar”. Nel you quije cuntar un de ls muitos questumes que se ousában pulas nuossas tierras (Miranda).
Cuido you que nun sou capaç de me znudar de las mies ouriges. Yá cuntei muita cousa, buonas i malas, a las bezes até nin son bien cuntadaa, mas esso ye porque nun sou capaç de fazer melhor.
Fago-lo siempre cun muito carino, sien oufénsia i nunca lhemitar la lhibardade de naide. Assi sendo, quando scribo ou falo i pongo nomes de pessonas bibas ou nó, you tengo muito respeito por eilhas.
L testo “achegar ls ganados”, rebelaba l modo para çcubrir quien fazie l mal, qual era l ganado que habie quemido l guardo. I porque se amostraba mui eificaç, lhebaba ls pastores a ousáren castigos para apagar (atamar) la çcubierta de la berdade.
Assi, castigában l ganado adonde yá sabien que la GNR ls oubrigaba a achegar, dando-le bardascadas i pedradas para que quando fusse arrimado nun quejisse antrar, quedando cun miedo i que nun amostrasse seinhas dalhá haber andado.
Tenerie you ua dúzia d’anhos, cuntou-me ua cuonta miu pai. Eilhes questumában deixar-mos, ls garotos, a drumir an casa i eilhes, quando l ganado pacie pul frescor de la nuite, fazien de pastores. Que nua nuite quando tomaba cunta de l nuosso ganado nas Lhagas, sítio que queda arrimado al Ramalhal, todo bien acerca de l pobo, oubiu muita chocalhada i fui-se a spreitar i biu un pastor batendo ne l ganado, i muito rodion al pie de la binha de tiu Antonho Cabeça. Bieno a saber soutordie que l cuitado de Franquelin (un bun moço, pastor) staba ne ls calhabouços an Miranda, acusado de ser l sou ganado.
Mui pai, solo tenie ua cousa que fazer i fizo-la. Fui-se a tener cul outro (l lhadon) i dixo-le:
- Se naide stubisse acusado, nien preso, you nun tenie nada a ber, era porblema de l’outeridade i de l duonho, eilhes que çcubríssen. Mas cumo nun ye assi, stá alhá l cuitado a pagá-las cul çamarro, ye melhor tu ir-te a cuntar la berdade.
Assi fui. Franquelin saliu lhibre i cul caderno lhimpo. Todo mundo sabie que era ancapaç de roubar fusse l que fusse, solo l’outeridade ye que nun.
Cousas de pastores, que muitos deilhes se respeitában, mesmo naquel tiempo. Nun sabendo screbir nien ler, sabien que habie percípios que dében ser siempre seguidos.



Sem comentários: