28/06/10

You sabie


You sabie
que un die me deixaries de amedruncar!
Antraba por ti adrento siempre arreciosa
que me quejisses lhebar.
Amei-te al pormeiro mirar,
l pormeiro sentir
mas tu mais fuorte que you
quejiste-me un die amarfanhar.
Tremi de miedo mas assí i todo,
an ti me refrescaba siempre que te besitaba
i quando me abinturaba
l miedo nun era mais grande que l amor.
L miedo chama l miedo…
Agora besito-te cumo se fura ua pruma dua gaibota
i miro para drento de ti

l que habie besitado an suonhos.
Cun ls braços a fazer de remos camino por ti
cumo se l miu peito fura ua peituga
dun barquito de papel na nineç dua augueira.
You sabie que un die t´haberie d´amar
sien arrodeios!
A ceçar,
salo de ti para me deitar
ne l caliente que me stendes,
liso, dóndio,
adonde cun l tou arrolhar,
te cuntino a nabegar.
Mar an mi,
an ti me deito
i an ti beilo...

4 comentários:

AF disse...

Guapo.
Que nunca te falte fuorça para nabegares esse mar.

bs.
amadeu

Adelaide Monteiro disse...

Adoro l mar mas ua beç quijo-me angulhir i quedei-l cun miedo. Astanho acabei cun l trauma, nado por el adelantre i fago l que nunca habie feito que ye quedar alhá sien nadar cumo se tebísse pie. Fui ua bitória tener bencido l miedo.
Deiqui de l Sul, beisicos para todos ls studantes i porsores de mirandés,

Delaide

Adelaide Monteiro disse...

ls studantes i porsores de la classe de mirandés an Lisboua.
Buona cena!

bs

Adelaide Monteiro disse...
Este comentário foi removido pelo autor.