08/12/09

Tiçones i folhin



Ressónan cumo campanas ls aliçaces, castanhuolas, registros de frisgos, ambaranhados de telares, aranheiras an triatos capiados cun trabas i telihas. L aire assopra i anfrisga-se an frinchas de mimórias suoltas ne l relhuzir de tiçones i folhin. Lhares çpinduradas adonde l gancho assegura la caldeira que gorgulha auga a cozer patatas pa ls cochinos.
Slúbia tagarelas sien parar. Anhos a filo a matraquilhar tous tímpanos…que fazer?... solo scuitares i sentires que tu cuncéncia stá clara. Nun consigues altarar l camino yá caminado i tenes que mirar palantre, ancostar tu eisisténcia a eisisténcias de tues antranhas. Miras para ti, tu menineç, tan feliç na probeza: risadas, lhonas i tanta pacéncia: solo mais ua beç, la de las trés maçanicas d´ouro. Essa ye mui grande…Era ua beç… Como se striba l nuosso eiquilibrio an trabas tan suoltas i d’ampeços.
Qual lhibro: Que Cavalos São Aqueles Que Fazem Sombra No Mar? (António Lobo Antunes), ls monólogos ampéçan lhargos i lhamuriados, mais ua beç: tengo pena de nun haber ido cun el… nun hai bagas... nun se morriu naide, mas ye deloroso, dies i dies sien ber bibalma. Lúcia alhá bai a tener cun ls filhos, agoro you nun tengo a naide. La mi bida bien cuntada… mas que cruç la mie. Se buona mulhier era solteira… nun merecie ciertas repuostas. Mas you solica eiqui, ai jasus, ai jasus, ai, ai ye mui triste. Nun hai pior que la soledade. Bou-me até al semiteiro, até als Barriailes… (silenço).
Pus eilha fui ouparada a la bista, agora l que quier? Eilha debe tener muito denheiro. Ai jasus, ai miu dius, ai se you nun fazisse por andar yá staba paralítica. Onte chubi las scaleiras de gatas. Mi mai morriu-se de artrite roumática. Yá l doutor me diç… i la queluna… ai jasus, mas fago por andar… nun bal la pena star atenida a naide. Até las mais nuobas se quéixan...andar de buolta de ls potes… (a mai diç que nun quier ir para l lhar)… mas ganha uns cien contos.. mas las reformas d’acá son de trezientos ouros... agora até pónen brincos no nariç, parece que alguas até ls ponen na crica… ahahah!!! bou-me a deitar cedo, tengo alhá la telbison, bou bendo…, onte antretube-me a çfazer ua renda… parece que stá a fazer biento… nun te bai l aire pa la careca?... achega-te parqui…
Cuntino l matraquilhar de ls dedos nas teclas i l registro queda. Agora ampeço a ler alto l que screbi.
Risas, agora inda bas a arreganhar ls dientes cun ls tous amigos…agora scribe, scribe, i bai-lo a ler a eilha...cuitado de quien ye bielho… aiaiai!, isto ye ua bida… tamien scribes l que diç tu mai ou solo l que you digo!?…




6 comentários:

AF disse...

Buonas nuites, Antonho,

Que testo mais guapo screbiste.
Mas que andas a fazer que nun scribes mais testos assi? Bá, home a ber se nun te dás a la malandra... ahahahah que si me ri.

Un abraço,
Amadeu

faustino.antao disse...

Amigo antonho

-Porque mos pribais tanto tiempo sien cousas desta?

-Nun stá cierto, aí jasus, aí jasus que nun tenes perdon, balhamos nuossa senhora. Tanta cousa ancerrada sien que naide l saba solo porque nun mos cuntas.

-Yá sei. falta de tiempo!...

Parabienes i un abraço arrochado
Faustino

Adelaide Monteiro disse...

Ei Antonho,

Gustei muito deste cachico.
Quedo a spera de mais.

Un chi,

Delaide

ACangueiro disse...

Antes tenia andado solico a miscarros i la malandra tamien cuonta.

Bien-haia a todos,

António

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Antonho,

Que guapo testo boteste eiqui. You gustei muito. Anton tamien sós apanhador de roques ou miçcaros cumo tu dizes. You stube este fin de sumana an Zenízio i Caçareilhos i tamien andaba muita giente a eilhes. You nien çfrenço ls buonos de ls malos, mas inda bou a tener que daprander.

Un abraço i un bun Natal,

Francisco Domingues

António Preto Torrão disse...

Solo hoije ye que bi i lhi "Tiçones i folhin". Tengo que recoincer i dezir que se trata dun testo mui guapo i de que gustei muito. Parabienes, Antonho e un abraço.