29/08/08

Debersidade

Antrada de Belharino (dantes)



De l que bos bou a falar hoije, talbeç nun seia nuoba nien stranho para muitos. Mas gusto de partilhar cun todos ls que eiqui bénen, las cousas buonas i malas, las quemenéncias, las que admiro, que son çfrentes de dantes, que son ua rialidade, que se pássan a la mie puorta. Como bos dixe que m’íba a mudar uas quatro sumanas pa l praino mirandés, fui berdade, tamien ye berdade que yá se passórun.

L que quiero cuntar i cun bós partelhar, acunteciu ne l miu canto, que queda ne l Bárrio de Belharino an Zenízio. Durante ls dies que por ende stube, eili na punta de riba (quien sal a caras a la Speciosa) adonde por caçuada muitos chamában la “Praça de Spanha” (naide lhebaba a mal), quien stubisse d’abiso i d’oureilhas listas, oubie falar meia dúzia (seis) de lhénguas. Quereis ber?
Ls filhos de tiu Nacimento (nietos de tiu Tibério) por bias de habéren nacido n’Almanha falában Alman; ls filhos d’Eilário (nietos de tiu Jesé Fracisco) porque nacírun an Fráncia falában l Francés; tiu Ramiro i ls filhos porque sou pai tiu Eimílio se scapou pa la Spanha i alhá nacírun, fálan l Spanhol (eiqui nada m’admiraba que tamien benisse algun sturiano pula parte de la mai); un cachico mais abaixo tiu Abel (Formariç) nun tenie porblema nanhun an meter ls Oks i ls very goods de l Anglés de l Canadá porque por alhá fai pula bida hai muitos i muitos anhos, i del ten que se serbir. Berdade se diga que son bilhingues, l Pertúes ye coincido de todos eilhes i que cun nós l ambérsan porque tamien porqui hai muitos que bíben alhá para baixo (Pertual) i fálan solo Pertués.

Pul meio dessa debersidade lhenguística de Françés, Aleman, Anglés, Spanhol i Pertués, andaba l Mirandés. You, ls pais i abós dessa mocidade toda falamos la nuossa lhéngua mai, aqueilha que siempre eiqui se falou i daprendimos uns culs outros. Mais bos digo, neste mesmo canto bibírun mius abós i l mais de l abós deilhes, nun passaba pula cabeça de nanhun puls anhos 50 de l seclo datrás un die nestas rues meter tanta riqueza lhenguística. Solo falában Mirandés, l grabe era la lhéngua mais achegada i de fidalgos. Cumo stában çtantes deste caldo feito destas lhénguas de l mundo!?
L Mirandés ne l meio deste lhenguatório todo nunca se quedaba atrás, nun fusse Zenízio ua de las aldés adonde mais i mais bien se fala.
I biba la debersidade.


Antrada de Belharino (agora)




3 comentários:

Fernando disse...

Buonas nuites, Faustino!
Ancantado de t'ancuntrar na Rede! Sou l sturiano que coinciste na biblioteca de Miranda hai dues semanas. L mundo ye pequeinho, i agora cun estas cousas de la Rede, más pequeinho inda.
Gustei de l buosso blogue. Hei-de passar por eiqui más bezes.
Un abraço i anté brebe. I mil anhos de bida pa l mirandés!

faustino.antao disse...

Oulá amigo Fernando

Muito oubrigado pul cuntato.
Tamien quedei mui cuntento, fazieste bien, se nun fusse assi nun sabie que aqueilhas poucas palabras subre l mirandés habien ido tan loinje.
I you que até cuidei que te cunsumie, mas ye siempre buono falar çque la mensaige que deixamos seia an bien.
Mira, cumo sei que studias l mirandés cun tous amigos, deixo-te eiqui l ameil de l porsor, scritor i ambestigador de la lhéngua mirandesa Amadeu Ferreira, (miu porsor).

amadeujf@gmail.com

Tamien siempre que quergas dar nuobas dessa tan guapa i spitaleira tierra Asturiana puodes fazé-lo para mi an

faustino.antao@gmail.com

Un abraço i muita salude para ber esses anhos todos de l mirandés.

Fernando disse...

Muito oubrigado pula anformacion i pula atencion, Faustino.
Seguiremos en cuntato.
Un abraço.