23/08/08

Ama-me mais ua beç



Pido to ls anhos quando chego a la mie tierra pul berano para que m’ame outra beç. I cuido que to l mundo l fai. Ye un rogo que stá cheno de rezon, que ten que ser feito siempre, nun porque eilha deixasse de l fazer mas si por houmildade.
Quien naciu ne ls anhos cinquenta de l seclo datrás, nun lhugar tan pequerrico i guapo inda que fechado al mundo cumo you naci solo, ten que ser houmilde i fazer este rogo cumo l fai un nino a sue mai pedindo la bençon to las nuites quando se quier drumir. Cumo s’esse rogo fura para quedar d’atalaia na scuridon de la nuite, l miu me guarde pulas lhargas demoras.
Scapei-me de garoto quando porqui todo ampeçaba a streformar-se, you a medrar i las eideias de la ciéncia a ancarrapitar-se nas arribas de l saber de las gientes desta tierra. Podie dezir-se que anté eiqui todo staba agarrado a un saber que se habie ardado, adubado i podado por giraçones, anhos i anhos d’afilo, las juntas de bacas i béstias stában a dar lhugar als tratores i trilhadeiras, nun tardarien tamien estas a séren sustituidas por aqueilhas que ségan, i trílhan anriba de ls restroilhos.
Mas esta tierra ama ls que acá trabálhan to ls dies i cuntina a amar todos aqueilhes que derrotórun i zbrabórun touçales, scobales, balhes i lhameiros para sembrar pan i poner patatas, amou ls lhabradores i arrincadores de piedra para fazer las casas i chabolos, ls que fazírun ls poços i fuontes para regar las cebolhas i sacar l’auga para buer. I tengo la certeza que nunca squeciu i siempre amou aqueilhes que se scapórun.
Hoije, quando le pido que m’ame outra beç i to ls sous filhos que se spargírun pul mundo, ye un ato de bien querer, de lhembrar que ye nessa bibéncia, nesse xufrimiento de fazer las cousas, nesse sfuorço que neilha se botou para tener pan, que mos ajudou a todos a fazer camino. Muito le debemos a eilha.
Saber que somos dua tierra pequerrica, guapa, houmilde, cun pessonas que mos dan las buonas benidas de braços abiertos, ábren la puorta de sues casas, çpuosta a cumbersar i ne ls sou uolhos hai un relhampo d'alegrie, ye de ls melhores i mais lhargos cunsuolos que un puode tener. Inche-mos l coraçon i calece-mos l’alma.
Dende siempre l mesmo rogo: ama-me mais ua beç.






Sem comentários: