02/10/13

Cuitado de San Pedro!


 Assustado cun l truono, l die cerrou ls uolhos antes de la sue hora.
Cuitado de San Pedro eiqui na Speciosa!
Ui que falta mos fai auga, oubie-se porqui an cada sintalho, na cada casa i caminho, an cada zgranadura de milho ou de freijones, por todo l més d´Agosto i Setembre. Nun hai quien farte la tierra d´auga, quanto mais se rega parece que mais dientes ten! Nisto si tenien rezon. Parece que quanto mais se regaba mais la tierra staba caliente, ferbendo l´auga de l´ougueira
Agora chuobe bai para uns dies, ua auga mesmo bien chobida i, cuitado de San Pedro, yá nun páran de le spechucar la pacéncia porque l´auga yá chega.
Diç mie mai que cumequiera yá bai a parar que atronou a fin de tarde. A las bezes ye assi i será assi porque calha a ser!

Las sementes buírun l´auga dun trago i quedórun anchadas que nien botos. Agora las yerbicas stán tan guichas a nacer que parécen paixaricos a abrir l bico para recebir l bicho.
Até parece ampossíble cumo an dous dies yá se bei berdegar l cerrado adonde l burro stubo l berano todo, yerba seca i pisada por aquel zgraciado que nada alhá achaba anque fura duonho i senhor de todos ls cerrados de l caminho de San Lhourenço. Nun hai pormanhanica que nun rozne para me spertar, aquestumado que stá al dezeiuno que le lhiebo assi que me lhebanto: Melones i balancias xebres ou maduras de mais, cascas de batatas i todas las barreduras de berdes que se fázen na cozina de quien ten berduras cun fartura. Ye un cunsolo bé-lo. Assi que me bei bota-se lhougo a scatrapolhar caras a mi.
Stan agora ls cerrados anfeitados cun uas floricas roixas, mesmo agarradiças a la yerba seca qu´até parece ampossible cumo ye que haberien de tener abrolhado quanto mais florido. La tierra staba caliente i fui cumo se le botasse furmiento al pan, cumo diç mie mai, daquel furmiento de recentadura dua semana.

L Praino stá fresco, mas l Outonho ancomeça a cumprí-se i camas de fuolhas yá se arrecuolhen a la borda de las paredes cun miedo de bolos mais altos. Nun há-de tardar que l Praino se bista de amarielhos i burmeilhos de çfrentes fuorças de quelor, nua nostalgie i al mesmo tiempo alegrie de quien yá cumpriu l sou deber an mais ua ruoda de tiempo.

Apuis, assi que l sol torne, aranheiras rente al chano a relhuzir, chenicas d´ourbalho a la pormanhana, dezindo-mos que ye tiempo de bendimas i de mosto a ferber an lhagares i de fazer colgadeiros de ubas i maçanas nas bigas de l sobrado.

Ye tiempo de colheitas. Ten suorte la natureza nun tener uossos an renda i assi ye capaç de poner ua mesa de fruitos, apuis çcansar, apuis tornar florir i a dar fruto.

Tamien you stou na eidade de ajuntar fuolhas ne l rugaço, bien acobelhadicas, nun báian ls uossos an renda, bien própios de páixaros, deixar alhebantar bolo las mies colheitas…

2 comentários:

francisca carvalhal disse...

Buonos dies Delaide,
guapo texto!
Ye bien berdade que las pessonas nunca quedan satisfeitas i San Pedro ye que las paga. Se chobe ou straga l fruito ou nun deixa fazir las semeaduras, se fai muita calor seca todo, las pessonas a regar i las huortas a secar i bai de se anrezinar cun l santo cada beç mais.
mim parece-me que a las bezes l ponan cun la cabeça andar a la ruoda.
Suorte tien l tou amigo burro, ai muitas pessonas que nun son tan mimadas.
Bjs

Adelaide Monteiro disse...

Mira que si Francica! Até fiesta le fago no çufino...
Cuitado, nun bundou habéren-lo capado, que lo ancérran todo l tiempo nuns cerrados secos, cun un fardo de palha i ua pubela d´auga.
A quien ye que nun le gusta un mimico?!
Agora San Pedro yá s´assustou un cachico i la auga bai als poucos a scapá-se.
Stá-se tan bien porqui, agora que l termo yá berdega i la casa yá cheira a maçanas golde!!!

Beisicos

Un beisico