20/04/12



CHÚBIA YE AUGA AN FORMA DE BIDA

Deitado nun balhe de spráncia,
mirando l cielo anubrado,
bénen-me a la lhembráncia
... recordaçones d' anfáncia
i mimórias de l passado.

An mi cai un merujeiro
que m'afalaga l sumbrante
i m' amerosa l tempeiro
desta alma oufegante.

Stá la nubre subre mi
i ampeça a chober mais delgeiro,
mas you bou-me a quedar eiqui.
Isto ye passageiro!

Beio l' auga a benir
de l cielo cun sue baidade
i ampeço a sentir,
sien nada eilha me dezir,
que me ben a traer la saudade.

Chúbia que nun trais çtino
i benes desse cielo sagrado,
di-me se l miu camino
ten l çtino traçado.

5 comentários:

AF disse...

Buonas nuites Álvaro i bien benido a esta quadrilha, de que passeste hai pouco a fazer parte.
Ye guapo l poema cun que ampeças, cheno de fuorça i de bida.
Que seia l purmeiro de muitos que téngamos l gusto de ler.
Samartino cuntina persente!

Abraço arrochado

Zampa disse...

Oubrigado, Mestre Amadeu. Ye cun muita sastifaçon que cumpartilho cun bós, ls Mirandeses i las pessonas an giral este miu poema. Mais benirán...
Abraço!

Tortulhas disse...

Dius mos deia buonas nuites,

Yá bien atrasado, you tamien nun querie deixar de te dar un abraço de buonas benidas a esta tu nuoba casa.

Benga auga!!

fuorte abraço,
Alfredo

Adelaide Monteiro disse...

Bien benido a la quadrilha de las palabras an scaleira.

Guapo!

Delaide

Adelaide Monteiro disse...
Este comentário foi removido pelo autor.