24/09/11

b>L'anedota de la sumana!

Ua senhora fui pa la maternidade para tener dous ninos: 1 rapaç i 1 rapaza gémeos.
An houmenaige a la sue tierra eilha chamou la nina de Madeira i l nino de João Jardin.

L Dr. Alberto João Jardin, al saber de l'ambora, fui bejitar la mai i bebés.
Al chegar, la Sra. staba a dar peito al nino i l Sr. Jardin tenta agradecer pula guapa eideia de ls nomes.

La Sra. anterrompe-lo i diç baixico: Chiiiiuuuu!!!
Se la Madeira acorda l João Jardin nun mama mais...

4 comentários:

Unknown disse...

Leonardo,

Baliente Passos Coelho, que nun l tube miedo.
Si ye bien berdade que esto de squierda/dreita ye ua treta.
Que stubírun a fazer ls outros a gobernar? A eilhes ó al paiç?
Calha-te tu que you me calharei!

L tiempo nun buolbe al para trás.

Almendra

leonardo antao disse...

Buonas nuites Almendra:

Stou d’acuordo cuntigo quando screbes que “Passos Coelho nun l tube miedo” i “qu'esto de squierda/dreita ye ua treta”.

Agora la queston ye cumo criar las cundiçones pa la Madeira salir desta tremenda crise an que stá mergulhada.

Tengo pena de quien zampenha funçones tan cumplexas cumo las de ls nuossos atuales gobernantes, nesta fase an que stá a preparar-se la bancarrota de la Grécia.

Acradita Almendra que, quando leio ó oubo cun atençon estas amboras, fico angustiado, cun deficuldade an adrumecer pul receio de Pertual star a caminar pa la falhéncia, a quedar sin denheiro para mos gobernar i para mos pagar ls ourdenados al fin de l més.

Un abraço,
Leonardo

Unknown disse...

Amigo Leonardo,
Tamien penso muito ne l que se passa i acabarmos na faléncia ye bien porbable. Tamien ye bien porbable ua guerra na Ouropa.
Esto de pensar que hai denheiro para todo, que ha de haber quien acabe por pagar, ye l maior mal.
Muito haberie que dezir i çcutir, mas la beidade de uns i l fanatismo doutros, nun deixa achar soluçones.

Abraço
Almendra

leonardo antao disse...

Amigo Almendra:

Tamien penso que “esto de pensar que hai denheiro para todo, que ha de haber quien acabe por pagar, ye l maior mal”.

Yá tengo çcutido esta errada eideia, que “quien acabe por pagar” son percisamente ls moços i moças an quien stá morrendo l'outimismo própio de la mocidade i la cunfiança ne l feturo, qu'agora miran para nós (sessentones i setentones) cun çcunfiança de que ls falte l'ajuda pa las necidades básicas, de l purmeiro amprego, de l'assisténcia a la salude, de la reformas…

La dureza de las circunstáncias an que mos ancontramos i l cumportamiento de ciertos líderes mundiales (de la ária eiquenómico-financeira, de la política, de l çporto…), deixa muitas pessonas baralhadas i perdidas, que sofren (la maior parte deilhes calhados) la sue falta de sperança.

Nun seremos capazes de custruir un mundo mais houmano i mais justo para bencer la crise eiquenómica?
Tengo pouca sperança.

Un abraço
Leonardo