28/09/11

Bien benido!!!

Acarineste-me l rostro cun un airico, assi que sali. You beisei ls dedos i mandei-te beisos cun un assopro.

La manhana era caliente cumo qualquiera manhana de Berano. L sol saliu relhamposo i, anque cedo, l mar tenie burdascadas de lhuç anriba de las óndias. Las gaibotas sbolaciában i al miesmo tiempo dában chafurgos cun la cabeça andrento l´auga, para pescar algun peixe inda drumenhuco.

Habie giente na arena i, las splanadas ancomeçaban a quedar cumpuostas: uns a buer l café de la manhana, outros a deseiunar-se, outros inda, a ler l jornal anquanto ls farrapos d´ir a banho se íban secando.

Sintei-me acerca ua mesa i atei la riata de la perra a ua pata de la cadeira d´alumínio. Botei ls uolhos cumo quien nun quier l cousa pal jornal dun bezino i fui lendo al menos las lhetras gordas. Lhougo arriba, “ la Grécia bai a tener muita deficuldade an cumprir l treminado, " por bias disso, Pertual scálha bai a tener que pedir outro çambon d´oussílio”. Malas amboras, pensei you. Buí l café sien açúcre, nó por bias de la crise mas por modo de questume a l´amargoso.

Un pouco mais parriba abistei un jardin, pulmonico de la cidade. A las bezes nien sei cumo amánhan fuorça aqueilhas árboles para resfolgar i fazer sue fotossíntese, de tanto fumo andar ne l aire!

Alguas árboles inda sigúran la quelor berde, eiqui i acolhá ua folhica yá amarielha. Outras stan  quelor de laranja, aqueilha quelor que fai chiçpas de lhuç quando l sol l bate. Las fuolhas lhuitan para se mantenéren agarradas al cherume de ls galhos, retardando todo quanto puoden, la sue caída. Apuis que caíren, la manga chupa-las i, cuitadas, alhá quédan sien denidade naquel foio scuro. Siempre ls bardeiros éran mais amigos de las fuolhas quando l barredor las miraba i dezie: folhicas, bós sodes l miu modo de bida; que serie de mi se nunca bós caírades? Morrie-me de fome, sien outro modo de bida… Beni eiqui!, you nun bos amarfanho.

Cun la manga a chupar son smagadas i anrebulhadas i, ye un çcanso quando se béian na muntuneira a fazéren-se an stierco.

Las roseiras inda ténen rosas, nien parecendo que l berano acubriu la Primabera.

La mie perra mete cumbersa cun todomundo: Alhebanta-se i meneia-se para ber se alguien l fai festicas.
You yá acabei l café, l miu bício, un beneno pa la tençon alta. Mas que se bai a fazer… Un bício pouco ye, neste mundo crabiado de antulhos.

L sol yá caldiou las piedras de l ampedriado. Ls surfistas yá chúben las óndias an remissacos, outros nun abántan la fuorça de l mar i barímban, outros ban de cachafun pa l´auga.

Abro le lhibro na paigena marcada pul papel, relheio la redadeira para agarrar baláncio a la stória i cuntino la lheitura de Berano, neste die que dei las buonas benidas al Outonho.

Por sfregantes fui a la binha adonde colhi las ubas de rei, cheirei ls doces de cereijas i moras na çpensa, comi moras nas silbeiras, chacualhei l´augardiente i bieno-me l oulor a poeijos i a fuolha de figueira, de molho para apuis fazer l licor pal tiempo friu. L diospireiro cargado, cun diospiros a quedáren cun quelor de maduros. Apuis que la calor se báia, nien eilhes amadúran de tan atrecidos ne ls galhos znudos.

Quedei a mirar l nada, persumindo este pormeiro die d´Outonho cun benas por adonde cuorre l sangre de Berano.


7 comentários:

ACangueiro disse...

carai que nun fazíste mesmo nadica; sorbeste l aire, quaije que açumaste la perrica i quedaste a mirar pa l mar...assi se fai nada.

beijo

Adelaide Monteiro disse...

i assi se scribe un testo anque stéia loinge de l mar. Mas you tengo-lo siempre acerca: nas benas, na alma, ne l coraçon...

Bs,

A.

"Scacição" disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
"Scacição" disse...

Dius mos dé buonos dies çde l alto douro Delaide,gustei bien de ler este testo,até senti las óndias,l oulor de l mar i até l sabor de l doce de moras i inda cunsegui fazer ua festica a la perrica,abanou-me l rabo,mas nun me dixe l nome:)

Bien haia i beijicos mius cun quelores ocres i laranjas de l ampeço d'outonho:)

Adelaide Monteiro disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
Adelaide Monteiro disse...

Oulá Scacição!

Chamo-te assi porque ye un nome bien sonante. Puis ye,... l doce de moras i moras tamien, para alhá de las cereijas brabas, de molho na augardiente. Ne l Natal buemos uas copadas...
Agora neste Outonho soalheiro, ls uolhos piçcánhan para mirar las quelores guapíssemas i you tengo la suorte de tener eiqui ls parques de Sintra que son telas pintadas a mirar para nós...
La perra quedou cuntenta cun las tues festicas, eilha que ye tan festejeira. Chama-se Jomba i ye ua Collie mui fina. A ti tengo l´oubrigaçon de te dezir todo de la perra: uito anhos an 22 de Outubre, tricolor, fui mai dues bezes, siempre por amores de berano na Speciosa. Mas qual perro poderá registir als ancantos de semelhante "lady"?
La redadeira niada de uito, fui un namoro pribido assi que me dei de cuonta, mas... l pecado yá habie sido feito. La pormeira sputiou cun trés ó mais porque me la pregaba anquanto l diabro sfrega un uolho i ls ninos éran de trés tipos... Cousas de paixon por mirandeses.
Agora na que bén quiero ber se l´ amanho eiqui un cumbersado eigual a eilha, para apuis you tener outra eigual porque esta, deiqui a nada, yá stá bielha.

Pronto nina, yá te cuntei las antemidades de la mie querida Jomba.

Agora mando-te un chi,

Delaide

"Scacição" disse...

Buonos dies Delaide,
Scacição chama-me un tiu de Sendin yá muito tiempo, siempre achei graça al nome...

Jomba ye ua perra cun ua stória bien angraçada,gustei de la parte "paixon por mirandeses":)

Fuorça nesse "cumbersado",a ber se nácen uns "Jombicas" guapos:)

Beijicos i un xi:)