28/10/08

Comexones i burmelhones i comexones









Burmelhones i comexon



Cunfesso que you dantes era un berdadeiro einemigo destes bechicos i de ls sous parientes. I todo porque quando era garoto tube un comexon i burmelhon que ls crecidos nunca tubírun splicaçon i siempre me dezírun que era dun aranhon.
Que sei you?!, habie porqui ourtigas, spineiros, cardos, ranielhas, brugos de to la culidade i tanta cousa que fazien comexon i burmelhones ne l nuosso çamarro, mas birórun-me pa ls aranhones. I mais digo, las comexones i burmelhones cuntinórun, inda hoije ls tengo, i ls d’agora sei que nun son d’aranhones, porque conheço bien quien me ls fai, son de giente que ye bien pior que ls aranhones, fázen-me comexon pior que sárnia i quando cuido que yá coçei ua, ben lhougo outra pior que la purmeira. Las comexones i burmelhones de ls aranhones a la fin si son bien mais buonas d’aturar que las que outra corja de bichos mos fai. Mas bamos a estes bechicos.
Cumo ye questume dezir-se, solo ls burros ye que nun demúdan. You, cul tiempo, fui bendo que estes bechicos tan oudiados por to ls lhados, son guapos, chenos de maneiras, anterjeitados, stán bien arriba a fazer cousas melhores que giente, son parte de la natureza cumo you, ténen l sou lugar i l mais de las bezes quando son anquemudados solo se çfrénden. Nun ándan a cata de l mal de naide. Cul tiempo até tube de dar l braço a torcer i a eilhes quedar muito agradecido puls sous serbícios. Se nun, mirai. Na casa bielha que queda ancerrada to l anho na mie aldé i solo ne l berano alhá bou, quien toma cunta deilha son ls aranhones, alhá custrúen las sues aranheiras, berdadeiras obras d’arte nua lhuita pegada als moscos i moscardos que anfarrúscan las paredes i cousas que alhá quédan. Mais naide toma cunta de la casa a nun ser eilhes. I hoije, siempre que tengo la besita d’algun, boto-me a abisá-lo que por mi todo bien mas que s’aporcate porque se ye çcubierto puls demais nun se lhibra duas bardeiradas pula cierta
S’algun die por ende s’alhebantar un mobimiento d’amigos an çféncia de ls aranhones alhá starei you a dar l miu apoio a estes bechicos que até agora solo sabíen l que era mala nomeada. Porque agora que se fáien juntouros pur todo i pur nada ls aranhones tamien merécen.
I que bíban ls aranhones.

2 comentários:

Ana disse...

Alhá starei you tamien, feliç de la bida, nesse mobimiento d’amigos an çféncia de ls aranhones, Amigo Faustino.
Mas tamien para torcer l cachaço a esses moscos mal cheirosos que por ende inda ándan agarrados als burros i cun patas i dientes que parécen tenazes… cumo ne l tiempo de l tiu de Santa Comba !
Nun será manhana que mos hemos de morrer purmeiro. Inda quiero ber i oubir, nesses canticos de la nuossa anfáncia, tamien para deixar un mundo de sperança a todas las crianças de la tierra, l chilrear lhibre i alegre de ls paixaricos.

Félç disse...

Tiu Faustino, esta buossa cuonta de ls aranhones fai-me lhembrar ua passage an que you e un amigo miu espanhol ibamos no carro del quando ua quelobra bien grande atrabessaba la strada. El trabou e you cun la raiba que le tenie a las bichas, gritei-le "mata-la"! El respondiu-me: - te hizo daño? a mi nó.
Zdanton para cá nunca mais bolbi a matar ningua antencionalmente e passei a defensor defensor deilhas.