La Maçcara
Eibérica passeou-se na baixa lisboeta. De uolhos sbugalhados las personas quedában
se a scuitar i mirar todo aqueilhe sonido-quelorido. Ls chocalhos rujan çpindurados
de ls quadriles de ls maçcarados. La bestimienta bariada i quelorida nun
deixaba a naide andefrente. Habie muitas arremetidas de maçcarados a sfregáran nas rapazas cul arrolhar sonante i
eilhas soltában risadas de cuntentamiento
receloso.
Tubíran
folgo ls Gaiteiros de Mogadouro que nun se cansórun de tocar i ls pauliteiros
de Miranda a bater palos cula fuorça de fazer parar turistas para sacar
retratos. Parabienes a dambas las dues Cámeras Municipales i sous persidentes.
La
nuite stube caliente. Nun se cabie na praça de l Rossio, adonde ls Galandun
Galundaina cantórun i ancantórun.
Son
estes eibentos buonos para possiblitar l ajuntouro de muitos de ls cunterránios
a bibir na grande Lisboua. Son las nuossas tierras, las nuossas tradiçones, l
que buemos an tiempos de ninos que mos faç star eilhi.
L
çfile ampeçaba na Praça de l Municipio de Lisboua. Sabie you que l chocalheiro
de mie tierra, Bempuosta, íba partecipar. Andube a buoltas até lo ancuontrar. Acheguei
me al cantico i dei de caras cun personas que nun pensaba ancuontrar i fui
buono. Dar un abraço ó un beisico a quien coincemos i estar antre ls de la nuossa
tierra ye tener un cachico de l cielo na tierra.
Anquanto
eilhi stubímos deu para mirar alredror i ber que l mesmo se passaba culs doutras
tierras. De l cunceilho de Mogadouro: Tó, cun sou Farandulo; Bruço cul Soldado
i Sécia; de l cunceilho de Miranda de l Douro: l Bielho i la Galdrapa de
S.Pedro de la Silva. Estes stubíran eilhi a nuosso lhado i deu para perceber l
quanto le gustaba estar antre ls sous. Ls Caretos de Podence nun çcansaban cun sues
chocaladas, i tamien nuossos amigos i bezinos spanholes que muito animórun l
çfile.
Bondada
mirar alredror i ber la alegrie na cara de todos. L nuosso cuntentamiento de
estar cun muitos que yá nun bíamos hai muito i apuis ancuontrá los eiqui, fuora
de la tierra, ye cumo mos calcer al lhume an tiempos d’ambierno a buer ua
pinga, quemer ua chouriça i dar dues de cumbersa. Nuossas bidas merecen
cachicos assi.
Parabienes
als ourganizadores i partipantes.
Lisboua, 10 de maio de 2015
Lisboua, 10 de maio de 2015
1 comentário:
Buonos dies
-Gustei muito de ler i ber ls retraticos deste eibento.
-La cultura stá de parabienes, bien háian todos ls que partecipórun
-Stube arredado, sien poder ir, rezones de família.
Un abraço amigo António.
Faustino Antão
Enviar um comentário