Registrar las mies eimoçones ye prolongar l que me dá prazer
ó arrincar de mi todas las agruras. Ye cumo ir al psiquiatra i deixar la
cumbersa scorrer sin trabones.
Hoije fui un de ls dies de registro. Hoije fui-te a dar un
abraço, daqueilhes tous - arrochados -, abraço d'amigo que se quier siempre
acerquita. Nun podie deixar d'ir. Fui até Sendin, la tue tierra, i ancontrei-te
metido nua capa que nunca te tenie bisto. Parecie que deberie benir de ls
afetos que s´ arróchan an las tues palabras. Ancontrei-te arrodeado d'amigos
porque tenes un coraçon de l tamanho de l mundo, adonde cabe siempre mais un.
You sou un daqueilhes que ten l prebileijo de coincer i sentir essa capa
d'amisade. Bien haias!
Ancuntrámos-mos ne l lhugar de ls sonidos de la tierra, un
spácio que te gusta muito. Al passar puls bancos, a las puortas de las casas,
lhembro-me que siempre alhá biste ls amigos que yá partírun cumo you an la mie
rue ( até ls beio al postigo!). Parece que, nesta tarde, ficámos cuntagiados i
mais amigos antre nós, solo por starmos armanados cuntigo, culas lhetras, cula
calor de la sabedorie i de ls afetos.
Desta beç éran "Ditos Dezideiros" que recolhiste
para angrandecires las dues lhénguas de Pertual. Naide pense qu'este paíç terá
l mesmo bigor i cuntenido cultural se nun lhuitar pulas dues, se nun s´
amostrar al mundo na berdade de la sue stória.
Sabemos que l trabalho i la curjidade siempre dou bida i lhuç
al tou mirar, Amadeu Ferreira!
"Nun pares de screbir", dizes-me siempre que mos
falamos. Fico un pouco ambaraçada, mas aguças-me esta buntade, este prazer que
me mexe.
"Esto ye algo sério", teimas an repetir. Na
berdade quando lheio un lhibro tou, ye esso mesmo que sinto; ye l balor
daqueilho que rialmente amporta, un lhegado dun amigo, dun scritor
cuntemporáneo de la nuossa tierra. Ye ua spriéncia tan fuorte que falta fuorça
a las palabras.
"Teresa, quieres pertencer a la quadrilha? -
pregunteste-me un die, solo por sentires l miu aprécio pula lhéngua mirandesa -
l tou "graal"!
Antrar pa ls Blogueiros Mirandeses ye un prémio que guardo
cun carino, ne l lhugar de ls mius tesouros. Ancanta-me calcorrear caminos,
coincer la stória de ls lhugares, falar i oubir la lhéngua de l'ourige de
Pertual, la lhéngua de l praino, la lhéngua de "La BOUBA DE LA
TENERIE", la lhéngua de "NORTEANDO".
Inda hoije te fui a ber i guardo la tue sonrisa, la fuorça
de l tou mirar i las palabras que sabes que me fázen bien. Tenes tanto para dar
i até parece que dares-te als outros ye l'alimiento de la tue alma.
Inda hoije me deziste: tenes scrito, Tresa? Nun pares! Ls
tous upas siempre me calecírun las palabras.
Bien, sendo assi: ende bai!
2 comentários:
HOJE DEAMBULEI POR AQUI
E, desejo felicidades
MANUEL
Felicidades tamien para bós, Manuel.
Abraço.
Enviar um comentário