01/10/14

Outonho

Outonho
Nun cabes an ti de tanta quelor i,
a cada cachico se te solta un ai
para apuis la fuolha sbolaciar
cumo mariepiendula a daprender sou bolo.
Ua, apuis outra,
amarielha, castanha, burmeilha,
anteira ou sfilarpada, a chorar de la caída
ou yá sien pranto,
fórman todas l xaragon
que há-de apuis soutranho dar bida berde,
rocos no Outonho que há-de benir outra beç.
Ye assi que la bida bai cumprindo,
an cada prenheç de Primabera...
i you me bou abraçando al galho
para que l pinzon se mantenga agarrado
i me déia auga an todo l Berano...

2 comentários:

ACangueiro disse...

gusta me ls sbolácios de l outonho an palabras de bolar. Nun deixes que las fuolhas seian choro mas si renuobo de outonho que a la primabera todo se renuoba.

Beisicos outonhais

Adelaide Monteiro disse...

Arrebenta an quelores i nun puode cun tanta lhabareda l termo. L outonho ten quelores amburrachamtes que mos ancantan iban porparando ls uossos pa las friaiges de ls tronchos cozidos al lhume de rachones. Cumpre la primabera i ls gromos abrolhan an parir sien delores. Un beisico, Antonho