05/05/13

ANQUANTO LA LHÉNGUA FUR CANTADA
Gustei muito deste filme.
L'atriç Catarina Wallenstein ancantou-me cula boç, cula buona pronúncia de la mie stimada lhéngua mirandesa i cula sue guapa eimaige.
L'acordeonista Gabriel Gomes tamien fizo un acumpanhamiento musical maravilhoso.
 Ls lhocales i paisaiges adonde fazirun las cenas son guapíssimos.
 L burro tamien fui mui buono caminante naqueilhes pedregosos lhocales por adonde passou.
Ls grupos de cantores i cantoras mirandeses fúrun tamien eicelentes, nomeadamente l de ls Galandun Galandain i l de las cantoras de Sendin.
Neste filme se custata que “l'ouralidade mássima ye la música”.
La cúrtie-metraige enicial de Filomena Sousa subre la Fame i Fartura fui ua recolha i registo straordinairo de cachicos de l patrimonho oural i musical de l nuosso stimado Pertual. 
Este filme emocionou-me, dibertui-me i, an special, ansinou-me a amar mais las tierras i las gientes mirandesas i pertuesas, por esso l recomendo a todos ls mirandeses.
Santi que hai de fato “ua tierra i ua giente berdadeiramente straordinárias ne l stremo norte de Pertual”.
Santi muita proua an ser un de ls filhos dessa giente straordinária.
L çtino de ls mirandeses ye mui anfuenciado por estes trabalhos cumo l de João Botelho, que ban cuntribuindo para bermos houmenageada i balorizada la nuossa giente i la nuossa Lhéngua mirandesa.
Parabienes  a todos l que cuntribuíran pa la rializaçon deste filme, an special pa l rializador João Botelho i pa l'atriç Catarina Wallenstein por este eicelente filme de caraterizaçon de las nuossas tierras i gientes mirandesas, que muito cuntribui pa l'anriquecimiento, promoçon i dibulgaçon de la música i de la cultura de l Plaino Mirandés.
 
Leonardo Antão
4 Maio 2013

10 comentários:

Ana disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
Ana disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
Ana disse...

Puis you, Leonardo, bou a ser mais sebera que bós.
Subretodo se esse filme ye l mesmo que aquel que puode ser bisto no Youtube cun ua duraçon de pouco mais de 50 mns (Basta andicar l títalo)
Se assi ye, puodo dezir l seguinte: hai cousas de que gostei, mas hai outras que tamien me irritórun.
Las quelores por eisemplo: nun bos scapou que las quelores scuras son aqueilhas que domínan, de l princípio até al fin !
I apesar de l’atriç i de ls Galandum Galandaina ou tamien de l acordeonista Gabriel Gomes fazerem sfuorços para tornar l filme mais alegre, esso nun chega. Ye Ambierno ou Outonho yá bien adelantrado nesse filme(talbeç an todos ls sentidos) i l fin amenta subretodo na muorte... Siempre cun quelores scuras ! Que tristeza !

Mas ye l nuosso dreito i l nuosso deber tamien de dezir que stamos todos na realidade a spera de outra cousa !
De Primabera ! de Bida ! i tamien de Modernidade!

Adonde está la Modernidade nesse filme, dezi-me !

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites Ana Maria,

Ye berdade que “las quelores scuras son aqueilhas que domínan”, por tener sido filmado nun “Outonho yá bien adelantrado”. You gusto mui de las paisaiges mirandesas nesta staçon de l Outonho, cun grande dibersidade de quelores de las fuolhas i culas arbles meio çpidas, deixando ber melhor l que stá atrás deilhas.

L'alegrie de l filme stá, para mi, na fresca i guapa boç de l'atriç Catarina Wallenstein i tamien ne ls Galandun Galandaina. Nun cuncordo que, nun filme desta culidade, se diga “ye l nuosso dreito i l nuosso deber tamien de dezir que stamos todos na rialidade a spera d'outra cousa!”. You nun staba a spera de melhor.

Amportante, para mi, ye “nun tener bentos mui fuortes a soprar pula delantreira”, porque cun ó sin modernidade, l filme pon an eibidéncia la grande riqueza cultural de l nuosso Praino Mirandés, las ancantadoras paisaiges de l praino i de las arribas de l Douro, ls burros, la Sé de Miranda, las bacas de raça mirandesa, las capas d'honra, la música tradecional mirandesa,…

Muitos de nós bien sabemos que la música tradecional mirandesa stá melhor registrada ne l'eicelente trabalho de pesquisa i recuolha feito por Mário Correia ne ls CDs de ls Sonidos de la Tierra, que mui ténen cuntribuido pa l'anriquecimiento, promoçon i dibulgaçon de la música tradecional mirandesa i de la Lhéngua.

Tamien recoincemos que neste filme l trabalho de l'atriç Catarina Wallenstein, de ls Galandum Galandaina i de l acordeonista Gabriel Gomes son eicelentes i que caraterizan bien las nuossas tierras.

Tamien recoincemos i qu'este filme cuntribui muito pa l'anriquecimiento, promoçon i dibulgaçon de la música i de la cultura de l Praino Mirandés.

Para cunfirmar las mies palabras, aprobeito para cumbidar todos ls lheitores a beniren al cinema São Jorge an Lisboa a ber l filme Anquanto la Lhéngua fur Cantada.

Un abraço
Leonardo

Ana disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
Ana disse...

Ye “un filme”, cumo bós dezis, Leonardo, mas talbeç seia mais apropriado falar na realidade de “decumentairo” cumo outros yá preferírun dezir i pula cierta cun rezon.

Só bos digo mais esto que nun deixa assi de star relacionado cun essa maneira de apersentar l “Praino Mirandés” cumo bós dezis tamien:

Un die, an Agosto, acuntrei-me por acaso na rue cun dues de las cantoras de l grupo L’alma de Sendin. Mui guapas i mui bien bestidas (de preto eissencialmente), mas assi i todo pouco cuntentas. Benien de l’eigreija adonde habien cantado, nesse die, mais ua beç, muitos de ls sous cantares. Nun me lhembro de eilhas deziren se habie pouca ou muita giente mas lhembro-me bien de eilhas se haberen queixado dezindo que staban ziludidas depuis de se haberen dado de cuonta que de Sendin mesmo habie mui pouca giente. Talbeç quaije naide. Até you nesse die, por ser un Sábado se nun m’anganho i you tamien tener que fazer, nun cheguei a ir a ber l grupo a cantar.
Mas hai que preguntar: será que cul tiempo i tamien cun ua cierta spriéncia de bida, muita giente nun stá tamien a la spera de outra cousa? Quier dezir: de nobidade, de einobaçon, de mais eideias, de eideias nuobas que deian la possebilidade de salir dua cierta rotina, dua cierta monotonie, de salir tamien un pouco, quien sabe, de la tradiçon ? Ua tradiçon que nun mos abre oubregatoriamiente al mundo cumplexo ne l qual quaije todos hoije bibimos ?

Inda bou mais loinge, Leonardo, you pessonalmente nun cunsegui eidentificar-me cumpletamiente cun esse “filme”. Ye un filme afinal que me remete pal tiempo de ls mous abós, mas falta muito de todo l resto, de l que nós somos tamien hoije an die i de l que nós tamien queremos...

Quanto a l’atriç Catarina Wallenstein, inda nun hai quatro dies, bi-la tamien ne l papel dua cantora de fado nun filme franco-pertués, un guapo filme até, que bós ende an Pertual só ides a ber assi i todo a partir de Agosto: “La gaiola dourada” que stá a tener bastante sucesso neste momento an França. Ye un filme, un berdadeiro filme, subre l tema de l’eimigraçon pertuesa an França i de la deficuldade de l regresso. Un filme cumo habie de haber mais i bien melhor inda até que esse, speremos que si.
Mas cumo se fússemos ancapazes de salir dua cierta tradiçon i dua cierta eimage siempre la mesma i estereotipada, la cantora apersenta mais ua beç l’eimage (i eissencialmente essa eimaige) de ua mulhier toda bestida de preto i a sprimir tristeza... Cousa que a mi m'eirrita prefundamiente por bies de todas las rezones que yá dixe.

Talbeç you anton tenga un percurso pessonal i tamien ua formaçon que me lhieba a procurar outra cousa i a birar quaije defenitibamente ua página.

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites Ana Maria,

Muito oubrigado pula anformaçon qu'esse grupo de cantoras qu'aparecen ne l filme ye l grupo L’alma de Sendin. Gustei mui de las oubir cantar.

Gusto desta buossa pregunta:”será que cul tiempo i tamien cun ua cierta spriéncia de bida, muita giente nun stá tamien la la spera d'outra cousa?”

Stou d'acuordo que quaije todos nós apreciamos mais la nobidade, l'einobaçon, i gustei muito deste cachico de l buosso comentairo: “eideias nuobas que deian la possebelidade de salir dua cierta rotina, dua cierta monotonie, de salir tamien un pouco, quien sabe, de la tradiçon ?” Esta buossa reflexon parece-me mui custrutiba, própria dua miente anquieta, qu'aspira siempre mais i melhor.

Inda bien que tenemos oupeniones çfrentes quando dezis qu'esse filme “Ye un filme afinal que me remete pal tiempo de ls mous abós, mas falta mui de to l resto, de l que nós somos tamien hoije an die i de l que nós tamien queremos...”

La mie oupenion ye outra:”este filme ye mais un passo an frente para afirmar l mirandés cumo lhéngua cantada hai muitos, muitos anhos puls nuossos abós i bisabós, pul pobo de l praino mirandés, cun palabras que ls eimortalizan, cun palabras que cantan i ancantan, cun palabras cula fuorça de l que dixe l rializador João Botelho, “l'ouralidade mássima ye la música”. Por esso ye mie oupenion, qu'este filme ajuda todo l mundo a admirar la lhéngua mirandesa i ajuda a fazer camino pa la sustentabelidade de la Lhéngua al lhongo de muitas mais geraçones de mirandeses.

L'atriç Catarina Wallenstein, apersenta ua eimaige guapa, modesta, siempre bestida no filme de la mesma maneira, cun muita simplicidade, cun quelores modestas, ua deilhas l berde de la sperança, que me cumbida a qu'incha l miu coraçon d'esperança, mas que nun deixa qu'el se afogue neilha.

Inda bien que teneis un percurso pessonal i ua formaçon mui defrente de la mie, porque esso ye ua forma d'anriquecimiento mútuo nestes nuossos cúrtios diálogos. I bós Ana Marie mostraies muita formaçon na forma cumo ounis antre si tantas eideias i tantas palabras yá sembradas eiqui ne l Froles an comentairos cumo estes i an testos ancantadores, que mos falan de la guapura de la Lhéngua.

Un abraço
Leonardo