21/09/15

Ua fuolha a cair




Ua fuolha soltou-se sien aire, balanciando sien rodiones, caiu serena, cumo quien yá cumpriu la rezon porque bieno a este mundo. L pie soltou-se de l galhico, debagar, cun tiempo de se çpedir i dando tiempo al galho de curar la ferida... Apuis balanciou un pouco, parou por sfregantes, mirou pal chano para scolher l melhor sítio. 
Cuntinou la caída, agarrou-se a ua fuolha que ancuntrou pul camino, soltou-se de la fuolha berde, fui-se aquestumando a la falta de quemer que l tiempo le bai a tirar l´amarelhura i le dará la quelor castanha. Fizo ua finta para nun sbarrar nun spineiro, balanciou  para se librar del que mais se l´asparecie a un eiriço i, abrindo las piernas cumo s´abaixasse an sustén-caídas, scuolhiu l melhor sítio de la brigada, acerca duns fenicos i dun chougarço.

Nisto, sentiu un oulor fuorte que le chegaba de la tierra. Era cheiro a rocos que se porparában para nacer apuis de l´auga de fin de berano. Acocou-se i passou pulas brasas. Mais fuolhas fúrun caindo até que un manto se formou. 

Bieno mais auga i la fuolha yá mais castanha, anchada, ampeçou a spirros i, cun l mais fuorte, ajudou l cepo (boleto) a abrir ua brecha para nacer.

Só anton se dou de cuonta que l trabalho deilha nun s´habie acabado na árbole...

L roco medrou i alredor outros medrórun. L castanheiro percisa deilhes para le matáren malinas i le dáren sustento.


Stá la folhica a serbir de cabeceira al mais pequeinho.
Yá daprendiu que l sou trabalho agora ye eilhi, na tierra. Eirá apodrecer i, apuis que podre, será eilha que ajudará a medrar ls balhores para que náçan mais boletos i apuis estes serán salude pals castanheiros. Assi, s´anchirán doutras fuolhas, flores, pelhiços i castanhas. 
I siempre assi será, a mais que ls houmanos stráguen este eiquelíbrio de biodibersidade de la natureza, cumo tanto passa...

Sem comentários: