20/03/14

Regando l hurtico

Onte andebimos a arrolhar un nino, la nuoss lhéngua mirandesa.
Ourlando zafiou a Francisco i Francisco zafiou-me a mi. Para ua aposentada cumo you, l que ye preciso ye que baia habendo uns hurticos para scabar i dar cherume a la tierra i a la bida.
Assi fui: Lhougo bien cedo tube que anrezinar las tripas naquel camboio de carros siempre a parar, arrancar als cachicos, tornar a parar; ai de mi que yá bou a chegar atrasada a Linda a Velha i deixar a Francisco preso ne l Redundel de las Sereias, eilhi que nien há-de haber ua aldaba adonde sigure l suonho daquel spertar temprano. Bá!, alhá cheguei al altico de Queluz daqueilha maldita IC19 i staba çafa. Francisco só percisou de colgar l suonho ne l Redundel, un cachiçquito.

Mais un tiron alrobés a la correlina de carros i, deilhi a nada, stabamos pals lhados de la Caparica. Outro tiron ne l carro d´Ourlando i fui un ai anquanto cheguemos a Stremós, a la scola Raínha Santa Isabel, adonde mos recebírun cumo se mos conhecíssen zde siempre, ua lhagona d´auga calentica adonde ls trés porsores se sentírun a nadar an sues augas, que nien parricos, an dues sessones, ua a la pormanhana, outra a la tarde. L assunto era"L Mirandés ne ls dies d´hoije".

Falou-se de la Lhéngua i de la sue stória, amostrou-se muita de la lhiteratura eisistente, puso-se música a tocar an mirandés, liu-se ua cuonta i pediu-se als alunos que fazíssen l caldico de letras cun palabras mirandesas de la cuonta, lírun-se poemas, pormeiro an mirandés i apuis an pertués para que mais bien la poesie se sentisse i falou-se de ls dançadores. An todo fazendo siempre cun que ls alunos fússen parte atiba nas cumbersas i apersentando eimages atrabeç de l cumputador.

A abaluar puls pedidos que mos fazírun para que mais cousas dessas acuntecíssen, ancluindo la gana cun que quedórun para fazer antrecámbio cun scolas de la region de Miranda, l´eideia que le naciu de lhebar alhá alunos, esta nuossa anterbençon fui mui amportante par´eilhes i si mos parece que le gustou muito. Para nós tamien.

Para nós, que fazímos l melhor que pudimos i sabiemos, fui ua grande honra poder haber regado mais un cachico de l huorto, para que l Mirandés baia anraizando mais por todo l paíç i las raízes chúpen cada beç mais tampeiro i le lhiebe  mais un adubico para que mais baia medrando

Nun tenemos retratos, mas assi que ls recébamos, eiqui ls ponirei. Muitos mos fúrun tirados na eicelente biblioteca, sítio lhargo i cun cundiçones para aqueilhes alunos, bien mais serenos que eiqui, poderen ambestigar i studar.

2 comentários:

franciscobelharino disse...

Bunas tardes Delaide,

Este hortico ten de cuntinar a ser tratado cun manos mui cuidadosa i, a ser regado nun ponendo auga de más para nun s' anchuquecer. Bien haias pul guapo testo que screbiste subre esta nuossa anterbençon na scuola reina Santa Isabel an Stremós adonde dues turmas de l 11º anho i sous porsores stubírun tan atentos na sesson de la purmanhana i apuis dues turmas de l 8º anho tubírun l la mesma atençon na sesson de la tarde.

Adelaide Monteiro disse...

Deixa, Francisco que el nun s´anchuquece que la gente bai-lo znaugando.
Que bengam mais dies destes!

Un beisico bien restralhado, assi a modo d´abó

Delaide