08/03/11

Diário dua gripe-premonia anunciada


Parte I
Catorze de Febreiro, die de namorados! Raios i coriscos, esses fazedores de dies, ambéntan siempre un die para esto ou para aqueilho. Acho que inda nun anbentóran l die de la muorte. Quinze horas, chega la muorte anunciada, l tilefone toca: morreu-se seu sogro. Arrima todo i raspa-te para casa l mais debrebe que podires. Manela stá de rastros, tengo que star l mais acerca possible. Aporbeito l camino para casa i fago ls telifonemas pa las rapazas. Tenemos que mos ajuntar l más debrebe possíble. Chego. Lhágrimas suoltas, abraço caliente, apertado i calhado que nun calece nien atama l delor de coraçon, mas serena l delor. Arrimar las cousas, l mínimo neçairo. Salida, seis de la tarde. Hora de punta an Lisboa. L tiempo stá steporado, ua hora para agarrar la A1. Auga i mais auga, benga a chober. Friu, muito friu, zde la salida até Bila Flor. Cheguemos. Meia nuite i meia. Biaje lharga. L friu regela.
Eigreija de Candoso, stendido un sue urna, stá an paç, l Tiu Juan. Nuite chubiosa i regelada. Dues la manhana. Tenes que te ir a calcer i a quemer algue cousica. Bah, bamos alhá. Deficele combencir. L lhume amerosa l friu mas nun atama l delor. Nun se drume. A las quinze horas será l antierro. La logística i la bida cuntina. Ai que alimentar ls nuobos i tamien ls mais bielhos. L lhume cumbida al mais prático: cómpran-se bifanas i ua marrana i la cousa queda simpres. Sudor i l friu: suda-se a tratar de todo mas ls cinco nietos, an eidade de crecer atáman la fame i tamien ls outros.
Apuis l antierro cada un ten quer ir a sue bida. Ls mais nuobos, pa l’ounibersidade, ls mais bielhos, pa l trabalho. Nós quedemos mais uns dies. Semana defícele. L tiempo cuntina ásparo.
Bempuosta, die dezasseis, mais ua muorte. La suogra de miu armano. Dezassete, l antierro. Mimória yá nun tenie para dies tan brabos. La niebe cai an falhiscas que mais parécen folharascas. Regela-se.
Sexta, dezuito, Bila Flor, missa por alma de Tiu Juan. L tiempo i l temporal fázen stragos. Seis de la tarde, tiempo de bolber a Lisboua. Cuntina chubioso i friu. Meia nuite i meia, cheguemos. Dies atribulados. Fin de sumana para çcançar l possible i se possible. Segunda será die de trabalho.
Segunda, binte i un, l trabalho ampeça cun la normalidade possible. La bida ou se pensa ou se bibe. L melhor ye ir bibindo pensando.
Quinta, die binte i quatro, quarenta i uito anhos. Parabienes, ainda sós moça. Las ninas son fantásticas, aníman la cousa.



Parte II
Sexta, die binte cinco, apuis l almuorço, Rua de Sant’Ana à Lapa. Purmeiro arrepelo.
- Acho que stou a chocar ua baliente gripe!
- La Framácia ye eilhi. L melhor ye atacar yá. Bah, l melhor ye ir alhá!
Antigripine. Dous de cada beç. Tuosse, chá… chá i tuosse! L fin de semana bai passando. Esto bai a passar. Nó, nun passa. Ampeça l febre i l mal star. La cousa nun passa, mas passa l fin de sumana.
Segunda, die binte i uito. Bamos al doutor. Era doutora. Las queixas: sudores frius, febre. Ua gripe. Uas carteiricas de puolos para tomar quando tubir febre. Apuis, manhana yá debe de star melhor. La nuite foi defícele. Ls sudores, ls tremores nun me dan çcanso. Troca de pijame, trés bezes la nuite toda. Ancharcado. Bou aguantando. Mas Manela… Nun çcansa i al outro die ten que trabalhar. Quedo la manhana solico ambrulhado ne l cobertor sien gana para nada. Tenemos que ir outra beç al doutor. Nó. La doutora dixo dous dies. Mais ua noite fodida. Tembraba cumo baras berdes. Sudores… mudas. La cousa nun passa.
Quarta, die dous de márcio. Telifono para la salude 24. Bamos yá a mandar un fax para l Centro de Salude de sue área, baia alhá que ten cunsulta.. Cheguemos alhá. Nó, nun hai consultas. Eilhes nun sáben que eiqui nun hai consultas dessas? Grande merda, la Salude 24. Bamos outra beç a las Ourgenças de l Spital Particular. Nun era la mesma doutora. Scuitou-me. Stá cun ua preumonia. Bai a sacar un RX, apuis quando stubir pronto torno a chamá-lo. Puis, eiqui stá bien marcada la selombra. Batéria ne l pulmon. Al ataque cumpremidos. Deiqui a dous dies bai al sou médico assistente para el lo ouserbar i ajustar la medicaçon. La cousa cuntina negra. L febre i ls tembraduros nun me déixan.
Antes de l sol raiar solta-se la sinfonie de l cuorpo. Strumientos sien maestro i batuta: tuosse sien mais parar. Suabes traques ajúdan a la fiesta i spilrros a acumpanhar. Róncan motas na rue… Mais un spilrro para sparbar. Que harmoniosa ourquestra. Silenço… trés tuosses de trombone, sudores sien parar. La Senhora batéria ten fuorça pa caminar neste cuorpo tan capaç. Marie, que fuorça! Bataries antiaéreas prontas pa l ataque. An ayunas para l stómado atamar. Apuis l mata bicho: un, dous, trés, quatro,… Al ataque, batéria…tu bás t’amolar. Assossega un cachico. Nun t’anquemoda se fur a aspirar arriba? Nó. Eiqui nun te oubo. Antre lhençoles ampeça l sudor. Lhebanto-me a tremelicar. Un banho delgeiro pa l sudor lhimpar. Dezie l doutor: la batéria scapa para un lhado i nós atacamos por dous. Bamos a ber se nun ten scape. Ye la caça de l gato i de l rato.
Lembra-se-me l jogo de l lhenço que mi mai me fazie: caliente… caliente… morno… friu… gelado…sento-me ne l sentalho delantre l lhume… stás a arder… pongo la mano ambaixo l talho i … eilhi stá l lhenço. Fiesta… achei-lo… palmas!
Ancapaç de aguantar la chábina… tembra l miu cuorpo i antre tuosse i traques inda te premites uas graçolas. Solo falta música para beilar: ls quatro an fralda i dous an camisa. Miu pai assi dezie. Uito dies ye muito tiempo, carai! L cuorpo treme, la tuosse seca nun çpega i la mi cabeça stalha. Mete l tremometro ambaixo l braço. La puntica stá mui frie… Spera que apite... Debe ser l camboio a chegar a la staçon de Ruolos. Trinta i nuobe cun dous de febre. La cousa bai. Outra beç de biage. L friu regela, l aire silba, camisola anterior ancharcada. Miras tue mai, de saiote delantre a poner-te l unto antre trapos ne l al peito. Esto ye mui forte nun se puode fazer muita beç.
Demingo, seis de márcio, doze horas quinze minutos. Stou solico un casa. La mie cumpanha fui a missa, a rezar pula cierta para que l sou home quede buono. Sou un cachico eireije. Mas lhembra-se-me quien yá se foi i me gustaba muito. Ls delores ne l peito ban passando pa las cuostas. Será que esta cousa, até l nome le squeci, ten miedo de ancarar cun un home? Yá me bieno a la mimória: batéria, sua Senhorie!
Diç Amadeu Ferreira nun de ls sous blogues: “… ajustar cuontas cula bida, nun sabendo bien l que esso ye, será solo bibir, puis la muorte puode passar a la nuossa puorta i se mos acha debalde puode mos agarrar…”
Segunda, siete de márcio, horas, zanuobe. L febre yá se fui, l cuorpo stá assossegado, la nuite fui bien drumida. Batéria, stás fodida. You bou a ganhar.



Ambelhecer


Antes, todos ls caminos iban.
Agora todos ls caminos bénen.
La casa ye acunchegadora, ls lhibros poucos.
I you mesmo purparo l chá pa las pantasmas.

Mário Quintana


[an pertués:

Envelhecer

Antes, todos os caminhos iam.
Agora todos os caminhos vêm.
A casa é acolhedora, os livros poucos.
E eu mesmo preparo o chá para os fantasmas]

4 comentários:

AF disse...

Grande testo Antonho. Bien haias por lo haberes partelhado cun nós.
Cumo se questuma dezir, ua zgrácia nunca ben sola i nun ye fácele rejistir. Partelhar puode ajudar. I nunca abaixar ls braços, cumo tu faziste.
Un abraço arrochado para ti i para Manuela.
Amadeu

Adelaide Monteiro disse...

Carai, Antonho, l diário nunca mais tenie fin!
Bai passando a todos i, de pulmonies tamien sei yá de cor.

Bota palantre.

Beisicos para ti i para Manuela.

Delaide

ACangueiro disse...

Amadeu, bien haias pula fuorça i ançantibo.

Adelaide, tubiste la paçéncia de ler todo, bien haias i un beijico.

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Antonho,

La bida ye feita de cousas buonas i malas, mas tenemos que l saber dar la buolta i ye isso que stás a fazer. Parabienes pul testo i fuoça para ti, pa la tue tie i rapazas.
Un abraço,
Francisco Domingues