18/10/09

Quelores tardiegas



...zanganhe-se quien querga ber quelores de Outonho no Praino. Tirando las binhas, que chóran pulas ubas bendimadas i que stan cun aqueilhas quelores de burmeilho i amarielho cun berde spargido i las cereijeiras de la floresta, todo ten mais bício agora.
No Berano, la seca fui tan terrible que todo queimou i spaxaracou: trampos, carbalhos, freixos, todo staba a secar, a perder la folhaige que nun sfregante se bolbiu castanha que até daba duolo de ber quando se miraba pa la Moura ou me abinturaba a ir pul termo.
Bieno la chuiba i bieno cun fuorça, a julgar pulas mies coubes que quedórun sien las caganetas que corrírun pa ls cerrados de baixo.
Cheiraba a caganetas que apestaba, dezie mie mai. Inda más que nós, quando an Agosto las fumos a apanhar al steio, percurei you. Alhá se eirie!...
Tube que le poner outras agora na scaba i la tierra quedou bien apertada. Pa le antrar las guinchas custaba, mas hai que las amimar para que téngan buonos tronchos no Natal.
Todo berdega agora, las arbles an beç de amarielhas a amostrar que se stá a arrimar ls Santos, stan agora biciosas: hai-las cun aire de muorte, aqueilhas que nun aguantórun l rechino de l sol, galhos a dreitos al cielo cumo se stubíssen a pedir quien las acuda, a pedir berde, para resfolgar i fabricar l´oxigeno.

Chegou l friu i chegou de repente, sol relhamposo, aire cisqueiro.
Cheguei cun ua túnica de seda i agora ando a catar ls casacos que me quédan porqui, yá mais bielhos, para atamar l friu.
Tenemos lhume cun rachones a arder de die i al serano, adonde se arranhólan las moscas cun miedo de l friu, bolando que nien boubicas, cumo se stubíssen ambudadas. Mala cumpanha amánhan, l mata moscas azul que nun le dá assossego.
Assi, la bida no Praino cuorre debagar, a rebusco de ubas que quedórun sien bendimar an lhatadas ou an binhas, adonde nun houbo quien puxasse als cestos. Stan mui buonas las malbasies brancas, doces i cun abiespuras mas muito mais amansiadas que no Berano.

Cuorre mágica cumo siempre la nuite no Praino. Peç que cada beç hai mais streilhas neste cielo einegualable, l nuosso cielo, l cielo que mos antende an mirandés quando cun el debedimos ls nuossos suonhos i las nuossas nuites sien suonho, an que queremos cuntar las streilhas, a ber se l suonho chega, cumo quien cunta cordeiricos.




Sem comentários: