Mostrar mensagens com a etiqueta mirandês. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta mirandês. Mostrar todas as mensagens

12/04/12

CULTURA MIRANDESA

FOLARES I FORNOS COMUNITAIROS

Esto de cultura ye cousa cumplicada para ls doutores i anteletuales. Pássan até l tiempo a dar defeniçones de la palabra – “cultura” por nun s’antendéren, para quanto mais sabéren l que ye cultura. Anton quando se trata de cultura de ua cierta region, an beç de bibíren essa cultura pónen-se de fuora a screbir subre eilha ó a dar cunfréncias de l que l parece, ó de l que oubírun dezir. Tamien hai ls que la bibírun por algun tiempo, mas deixórun-se aculturar por las ounibersidades ò por antresses i perdírun las raízes dessa cultura. Chamo-le you “ls anxertados”.
Cula nuossa lhéngua i la nuossa cultura mirandesas bai assucedendo l miesmo.
Fálan de folar i de fornos comunitairos sien sabéren de l que fálan.
Folar fui siempre cousa de ricos i que l pobo nunca soubo l que era i hoije, se l come, ye porque l compra i passou a ser moda. La giente que fazie pan, si, porque nien toda la giente tenie grano pal fazer, alhá metie un cachico de quenhon nun bolho, quando inda nun le tenie acabado, para un die nomeado i pal ninos.
Fornos comunitairos tamien ye outro mito que se quijo traer para la politica cumo cousa de squierda, talbeç por pensáren que comunitairo tenie algo a ber cun comunismo, parecença de palabras.
Ls fornos ó eran de meia dúzia que l habíen feito, amassando cada un, nun die marcado, ó eran dun rico que cobraba ua fogaça para alhá fazéren l pan. Ye que nien toda la giente tenie un buraquito decente para dromir i tener la cria, para quanto mais fazer forno.
L pan era centeno, passou a ser trigo, nó cumo alguns dízen por ser melhor ó de ls ricos, mas por bias de ls carniçuolos. Ls carniçuolos sálen na spiga de l centeno i ye ua droga que an grande cuntidade pon las pessonas tontas. Habie que sustituir la Centeno, que al trilhar tenie siempre carniçuolos amisturados. Porque l’anformaçon nun chegaba facel i habie quien negociasse la farina sien s’amportar cun esso de scolher les carniçuolos, habie que demudar pal trigo. habie que habituar a comer trigo, ls ricos sáben siempre purmeiro de las amboras, fúrun ls purmeiros a demudar. Tamien agora assi assocede cun quien come a la mesa de l poder, sáben purmeiro de ls sussidios. Tamien ye por esso que todos quíeren ser ó fazer partes de las anstituiçones.
La grande riqueza de l pobo era la sue lhéngua, que bino de l lhatin popular, i fazer filhos. Tamien la lhéngua nada tubo a ber cun doutores ó lhibros, mas fui la fala de todos ls dies que la guardou. I fúrun ls probes, que ls ricos yá queríen falar grabe. L lhatin chegou eiqui quanto a mi, percipalmente por trés rezones, mas you nun sou antendido, desso solo ls de l “jet-set de la lhéngua” ye que sabe.
Mas siempre puodo dezir essas tréss rezones:
La purmeira fui l’ampério romano tener dominado administratibamente esta region durante sieclos. Beia-se l que acunteciu culs pobos latinos i cun ls administrados puls paízes ouropeus por esse mundo afuora. La lhéngua deilhes alhá stá, inda que cun l que cada pobo l acrecentou.
La segunda fui l’antegraçon de ls homes nas legiones romanas i que quando regressában, fazíen cumo hoije fázen ls eimigrantes.
La treceira fui la relegion Cristiana, que oubrigaba a rezar an lhatin.

Al sabor de la pluma!

José Almendra

12-04-2012 14h24m (testo nó corregido, pude tener erros de sintasse i de forma)

(cuntina)

19/09/11

LHÉNGUA MIRANDESA

.

TERTÚLIA – “LA LHÉNGUA MIRANDESA NE L SOU SITO”
.

L Praino tenie la sue lhéngua ó melhor, la sue fala, que era la fala de la familhia, la fala de ls afetos, mas faltaba-le algo para se fazer giente, si, porque eiqui dezimos que quando un garotico yá ye grande, yá ye giente. Tamien la nuossa fala se fizo grande i ampeçou a nun tener bergonha, a salir pul mundo, a daprender a screbir, a ir a scuola, a fazer redaçones. Chegou a l’Ounibersidade i ampeçou a tener scritores i estes screbírun teses, amboras, cuntas, bersos, libros. Até passou a tener un die special – l die de la lhéngua.
Este anho, ne l die de la lhéngua, die 17 de Setembre, ua Associaçon (AZATS) fizo ua tertúlia ne l Centro de Música Tradicional Sons da Terra, an Sendin. Stubírun falantes, scritores cun libros publicados i scritores cun muito para publicar. Stubo giente amante de la lhéngua i giente que quijo saber mais subre la lhéngua. Stubo giente de Sendin, de Picuote, de Malhadas, de Fuonte Aldé, de la Pruoba, de Miranda, benediços…
Mas l melhor fui oubir ls scritores a ler ls sous testos. Las palabras ténen l son outéntico. I ye un cachico desse sfregante que bos amostramos neste bideo.

.
YE LA LHÉNGUA NE L SOU SITIO

.

18/09/11

DIE DE LA LHÉNGUA MIRANDESA

.

DIE DE LHÉNGUA MIRANDESA

Naide anstituiu l die 17 cumo l die de la Lhéngua Mirandesa, mas l’outranho fui neste die que se dedicou pula purmeira beç un die a la Lhéngua. Nun ibamos a ser nós, ls que la falamos tols dies, quien iba a squecir ó a deixar perder la einiciatiba. La AZATS (Associaçon de Zambuolbimiento Antegrado de l Termo de Sendin) ourganizou ua tertúlia ne l "Centro de Música Tradicional Sons da Terra", para se falar de la lhéngua i la lhéngua. La Associaçon de la cerbeija caseira de l Praino “SARTI”, tamien se quijo associar i nun faltórun ls mirandeses, de bárias tierras, que fúrun por alhi passando, para falar, para oubir, para buber. La tertúlia resultou, porque senseblizou gente que doutro modo nun s’amportarie nada cula lhéngua i que yá mostrórun antresse de partecipar noutras einiciatibas.
Çcutiu-se la lhéngua, la cumbençon, la stória i muita piedra se partiu, muita fui la çcusson, sien miedos nien apeias i ne l fin todo mundo anteriorizou que todos nun somos demais, para trabalhar pula nuossa lhéngua i pula nuossa cultura.
Mas houbo un momiento stórico, la leitura de testos an mirandés, alguns puls scritores de lhéngua mirandesa persentes, que tubírun que ber, miesmo quando líen, ls sous testos apreciados i comentados puls falantes que ls oubíen.
Tamien fúrun feitas cumparaçones antre la fala sendinesa i de la raia, mas l melhor ye oubir ls bideos que bos bamos ponendo eiqui ne l frolesmirandesas.
Este ye dun testo de Bárbolo Alves “Gabilan” publicado na obra “A Terra de Duas Línguas: Antologia de Autores Transmontanos”, lida pul própio autor de l testo.

17/09/11

DIE DE LA LHÉNGUA MIRANDESA

.


Hoije ye l die de la Lhéngua Mirandesa i la AZATS nun quier deixar passar l die sien que se fale de la lhéngua. Pus a las 22h30 hai ua tertúlia na Casa de la Musica, an Sendin, para se falar mirandés, se quejirdes partecipar ye solo ir alhá. Tamien podereis porbar l bun bino de l Praino i la cerbeija caseira Sarti, tamien de l Praino.


La SIC ne l noticiario de las 13h tamien dou ua reportaige cun Duarte Martins i ls sous alunos i you fiç este bideo para quien nun puode ber l noticiário.


21/08/11

AMBORAS DE L PRAINO

.
ANCONTRO DE BLOGUERS
.

CAÇAREILHOS
.





To ls anhos, ls blogueiros de l mirandés fázen un ancóntro para se coincéren melhor i podéren cumbibir i falar de la cultura de l Praino. La lhéngua mirandesa ye l tema percipal i hai miesmo que falar mirandés. L’almuoço fui junto a la ribeira de Angueira. Alhi Amadeu Ferreira fizo ua palhestra subre la ourige de topónimo “angueira”. Durante la manhana fizo-se ua bejita guiada pula aldé de Caçareilhos que deixou toda la giente ancantada. La aldé ye ua de las mais perserbadas de l Praino adonde la defénsia de l património ten sido mui amportante. Tamien stubírun amigos de las Astúrias, ua de las ouriges de l mirandés.


.Se quereis ber mais retratos ide al HOIJE.







Dezi alhá se nun habie mirandesas bien pimponas? Agora yá torceis l'oureilha pur nun haber stado alhá? Pal anho bai a ser cien bezes melhor :))

10/12/10

STÓRIA DE LA LHÉNGUA MIRANDESA

.

LS PUNTOS NE LS iii

.

.

Cumo porsor de l Praino, yá bou quedando farto de oubir dezir meias berdades para desse modo se eilebáren uns i poner ls outros abaixo. Se houbo alguns porsores que nun queríen saber de la lhéngua mirandesa, ou éran de fuora, ou éran de familhias que nun falában la lhéngua. Acuntece que giente que ampeçou a mirar para la lhéngua mirandesa solo hai meia dúzia d’anhos, ou quando muito ua dúzia i porque se dórun cunta de que la lhéngua tenie feturo, yá ls porsores de l Praino lhebában la lhéngua a sério i la dibulgában i promobíen pul mundo. La Associaçon de porsores de l Praino, que lhebou la lhéngua a sítios tan loinje cumo la Índia, zde 1980 que moblizórun dezenas de porsores i porsoras, que recolhírun las musicas, ls bersos, ls ditos dezideiros, ls strumientos musicales, ls questumes i tradiçones, la stória de l Praino… Cun que antençones se diç que nun deixában antrar la lhéngua na scuola? Inda l canal 2 de la RTP nun chegaba al Praino i yá alhi fumus a amostrar la nuoba scuola de l Praino i ls alunos a fazer un jornal. Yá la lhéngua daba que falar. Até Saramago eiqui bino, cumo yá bos amostremos. Este bideo amostra ua ida de la Associaçon a França. Tal cumo hoije faç cun la fuolha de Lhéngua Mirandesa de l Jornal Nordeste, tamien l bino “Lhéngua Mirandesa” staba presente, an França i na Índia. Mas parece que se quier fazer outra stória de la lhéngua.

04/12/10

FAUSTINO - GUARDADOR DE GANADOS

.

FAUSTINO – GUARDADOR DE GANADOS
.
Apuis de un die de niebe, la gilada, lhougo pula manhana, quijo ser mais que la niebe i amostrou todo l sou poder. Faustino, guardador de ganados i que ne ls últimos dies de l’Outonho andaba triste porque se teníen acabado las flores, mais triste quedou quando la mai l dixo que nun podie salir cul ganado, que quedasse mais un rato na cama. Mas nun assussegaba porque, quando se habie deitado, nebaba muito i staba cun ganas de ir a dar uas boladas culs outros garotos cumo el. Buolta para un lhado, buolta para l’outro i nada de drumir.
- Pus nun assussegas, a ber se te drumes i çcansas mais un pouco, que hai que scuolher las patatas, que ye luna agora. (dixo-le la mai)
Faustino alha fizo por se drumir, i era todo de suonhar cun froles. Nesto oube al loinje ua boç:
- Bai debrebe a ber, las árboles nun ténen froles neste tiempo, mas you mandei para ti algo que te bai a fazer bien…
Fui esto l que biu mal saliu pala rue i ua a ua fui mirando para todas las árboles que habie.
- L Praino ye marabelhoso, cumo gusto del…
.

21/11/10

AMBORAS CUN ANTRESSE

.
Anho Ouropeu de Cumbate a la Probeza i Scluson Social
.
L Bastonário de la Orde de ls Adbogados dixe na quinta feira qu'an Pertual hai " dues justícias, ua para ricos i outra para probes", dezindo que "nun se puode cunfiar" nun sistema que trasmite pa la sociadade esta "duplicidade"…
…"ye perciso que las pessonas sin recursos téngan tamien acesso a la justícia, ye neçairo ambestir ne l'acesso al Dreito an Pertual i ye neçairo que l'acesso al Dreito nun seia l pariente probe de la Justícia"…
…la corrupçon "ye un porblema grabíssemo" ne l nuosso paíç i "la mais nociba de todas ye la que grassa na nuossa classe política"…
(LUSA)

28/10/10

PAULITEIROS DE DUAS IGREJAS

.
Ls pauliteiros de Dues Eigreijas fúrun durante dezenas de anhos ls percipales guardianes de las tradiçones musicales mirandesas i l sou diretor, Pe. Mourinho, recolhiu muita musica i letra de las cantigas de l Praino. Fui este trabalho que mais cuntribui para mantener biba la nuossa cultura i la nuossa lhéngua. Por esso ye cun satisfaçon, que bos pongo este bideo de ls pauliteiros de Dues Eigreijas na sue ida al Canadá, neste berano.
.

.
Tamien ye cun alegrie, que podemos ber l gaiteiro de Sendin, Henrique Fernandes, que cumo l Pe. Mourinho, ajuda ls pauliteiros de Dues Eigreijas, a cuntinar a ancantar l mundo culas musicas mirandesas.
Henrique Fernandes ye un de ls maiores studiosos de la musica mirandesa, stando a licenciar-se na Ounibersidade de Vila Real.
Tamien gustarie de bos chamar a la atençon ne l rigor de ls trajes i na culidade de la dança. Ne l çfile, la dança de pies nun se faç, porque hai que caminar muito, mas ne l palco, mirai bien para la dança de las campanitas. Tamien las castanhuolas son tocadas puls pauliteiros ne l fin de ls lhaços. Mesmo sien séren porfissionales, dórun un berdadeiro spetáclo, parabienes a quien alhebanta assi la cultura mirandesa.

26/10/10

MIRANDÉS

.

Nien todos ténen possiblidade de ber ou saber l que se ten passado cul mirandés i solo quien sabe passar la mensage ye que ten besiblidade. Mas l mirandés ye obra de muita giente anónima, que fizo muito pula lhéngua i faç. Creticar ls modos de pormoçon i ls antresses, nun ye star acontra, mas poner las cousas al nible a que dében star.

Este bideo ye mui antigo i faç parte d'un trabalho apresentado na expo de Saragoza, an 2008. Fui Domingos Raposo que fizo las purmeiras recuolhas, de ls tiempos nuobos de l mirandés, quando muitos que solo hoije, chegórun al mirandés i se júlgan ls guardas de la reboluçon mirandesa, inda nien sabíen que era esso. Cada beç i you tamien sou culpado, fazemos de l mirandés ua traduçon de l pertués. Mirandés ten réglas própias i que nada ténen a ber cula gramática pertuesa i castelhana. Para pensar...

20/09/10

DIA DA LÍNGUA MIRANDESA IV

.
DIE DE LA LHÉNGUA MIRANDESA IV

.
L die de la lhéngua tubo tamien musica mirandesa cun ls pauliteiros i ls ninos de l coro, que deliciórun la giente cun sous cantares, tamien an mirandés. La saia de la Carolina fui cantada nas dues lhénguas i ye essa la que bos ponemos agora.
.

.

Yá ls habiemos oubido noutras oucasiones, mas neste die quejírun amostrar que ls ninos son l feturo de la nuossa lhéngua i para bos animar i alegrar nada melhor que esta marabilha.

DIA DA LÍNGUA MIRANDESA III

.
DIE DE LA LHÉNGUA MIRANDESA III
.
Ende teneis la apresentaçon de ls LUSIADAS an mirandés, la parte final de la anterbençon de Francisco Niebro, yá la puso Abelhón, por esso a seguir a esta parte de la apresentaçon, iede a ber l bideo de Abelhón, un pouco mais abaixo eiqui ne l blog.

.

Hai las palabras de l presidente de la Cámara repetidas, mas nunca son de mais ls agradecimentos a quien tanto trabalho tubo nesta senara, que fui la traduçon de ls LUSIADAS, para la nuossa lhéngua.

31/01/10

SER POETA

.
SER POETA

Son assi ls poetas, la boç deilhes i de ls outros, eirreales a las bezes, mas que ancóntran ne l aire las palabras que muitos dízen sien las screbir.

Esto screbi-lo you ne l jornal de parede que you fazie, na guerra, an Angola, fui an pertués, mas cuntina atual tamien hoije, an mirandés. Quando la lhibardade bai sendo menos, estas palabras ándan mais ne l aire.

SENTIMIENTO

Triste mundo
Tan bagabundo,
Que me corrois,
Que me çtrois,
Que me deixas
Culas mies queixas.
Se nun me cumprendes,
Se nun m’atendes,
Ajuda eirei percurar
I se nun l’achar...
Hei-d'ancontrar,
Nin que seia la muorte,
Para m’ajudar
I miu martírio acabar.


Almendra

28/01/10

SOPAS DE TCHERRIÇ

Las sopas de “tcherriç” era un prato mui ousado an Bomioso i que se fazie tamien an alguas casas de Sendin i Mogadouro. Nós ajudemos a fazer las sopas muitas bezes, inda que l nuosso trabalho fusse solo cortar l pan i botar un pouco de miel nua malga de sopas antes de l botar l sangre i l “tcherriç”. Sabemos l questume de Bomioso, porque la armana de l Pe. Fracisco era d’alhá i fazie-las todos ls anhos i nós cumo bezinos éramos siempre cumbidados a la matança de l cochino i a comer las sopas de “tcherriç”.
“Matança que nun tubisse sopas nin era matança”, fazer este quemer “nun ye tan simpres cumo la d'outros quemeres de la matança”, garante António Monteiro, Gran-Mestre de la Cunfrarie de ls Quemeres i Beberes de Trás-ls-Montes i Alto Douro. Mas l melhor ye splicar cumo se fazíen las sopas i que nós bimos fazer muitas bezes: “cúozen-se las chichas, nun pote de fierro, al lhume, quaije tol die (chouriço de baca, persunto donde l cochino batie l rabo, galhina bielha, chicha de baca…) i outeliza-se depuis essa auga para amolecer l pan. Junta-se inda l sangre bien cozido i sfarelado. Tiran-se ls cherrelhones al cochino i fázen-se nun pote de fierro, al lume. Depuis de feitos, ajúnta-se a un pouco de unto de l que queda ne l pote, azeite i deixa-se ferber i ye esta cumbinaçon (unto mais azeite) que se bota por riba de las sopas (nun ye preciso muito) i que al botar faç “tcherriç”, donde l nome de las sopas de “tcherriç”. Sabemos que an Bomioso i Mogadouro se diç “tchis” por bias de l son que faç al ferber i al botar por riba de las sopas. Zde que se mata l cochino até que se pindure l fumeiro, hai quemeres defrentes i las sopas tamien nun son bien eiguales, yá que las de “tcherriç” solo se comíen a la nuite ou ne die an que se fazíen las tabafeias, ls chabianos i ls chelreones. Las de l’almuorço nun lhebában “tcherriç” nin sangre, nestas la auga de las chichas ferbe, noutro pote de fierro, cun fideu i garbanços i bota-se todo an riba de l pan.

08/01/10

YE ANHO DE REGAHO


Las peinhas ban chenas de marafolho ye anho de regaho!

19/12/09

É NATAL

.
YE NATAL

An beç d'oudiar, ama.
Serás feliç.
L rábia mata aquel que la sinte...



dous amantes felizes nun ténen fin nin muorte,
nácen i múorren muita beç anquanto bíben,
son eiternos cumo la natureza.

Pablo Neruda

BUONAS FIESTAS I FELIÇ ANHO NUOBO
ALMENDRA

16/07/09

Ser scritor de mirandés



Ser scritor ye ser artista,
Ye screbir cul coraçon.
Nun basta ajuntar palabras,
Costruir bien la ouraçon.
Nun basta querer screbir
Cun muitos erros ou non.
Nun ye screbir an berso ou prosa
Cun buona ou mala anteçon.
Ser scritor ye screbir bien
Mas tener arte na ocasion.
Delaide ye eisemplo ne l berso
Na prosa, Faustino Anton.
Jesé Stebes ye an todo,
Amadeu a todos dá liçion.
I las outras frolesmirandesas
Cumo Ana i Alfredo Cameiron,
Nun son tamien scritores?
Dezi alhá bós, anton.
Mas nun me deixeis de fuora,
Que you tamien quiero galardon…

ALMENDRA



13/07/09

C’est comme le Porsalu...




Hai dieç anhes atrás ampeçaba you a daprender essas cousas de las antenas, de los rádios, anfin al que serie hoije l miu trabalho. Nun ampecei a studar isso na scuola, mas nun clúbio, de passa tiempo. Yera un clúbio de radioamadores i habie alhá un bielho que se chamaba Georges. Al bien dezir, Georges ansinou-me ua buona parte dal que you sei, ou pul menos ansinou-me a pensar, a resolber los nuossos purblemas d’angenherie.







I lhumbrei-me disso hoije mirando ua Palaçuola. I cume ye que fui isso, pensais-bós? Pus quando Georges m’ansinaba l’eiletrónica i que you nun sabie dalgo que you buscaba, el dezie-me : “c’est comme le Porsalu, c’est écrit dessus !” (Ye cume al Porsalu, stá alha screbido !), al Porsalu sendo un queiso francés, que cume tode queiso lhieba alhá anriba l’eitequeta cul nome. Al qu’ el me crie dezir cun isso ye que solo tenie de mirar pa las cousas porque la repuosta ou l’eideia que you buscaba staba alhá.

Al mirar la Palaçuola, un spanto, yá seguido d’un “conho” salido de la boca fizo-me ber que la spresson de Georges nun tenie ende santido. Pus la mie Palaçuola lhebaba alhá nal cabo “MIRANDA DO DOURO PORTUGAL”. Mas i anton, adonde sta al mirandés nisso todo ? No ! Aquessa nabalha nun diç que ye de Miranda, nien menos que ye mirandesa, solo lhieba un nome que nun ye’l nuosso. Georges bien me dezie “nun busques, stá alhá screbido ...”.

I anton que pensar cun isso ? Falta cuncéncia, ye ? You acho que si, i nun ye ua pouca, falta un carrecholo anteiro de cuncéncia pr’anchir la foia feita pul “stado” i nisso bai eigreija, pursores de scuolas i salazarismo antre 1900 i 1974. Anton, que nun bos ben la cuncéncia ? Será que you naci cun eilha i bos nó ? Nó, mas tamien nun bos stou a falar a bós que ledes isso, mas a los que nun’l stan a ler (ye más cumplicado).
You acho qu'al mirandés an general, ye cume las maçanas de Cicuiro. Tode al mundo las bei nal suolo, mas naide sabe que fazer deilhas... i eilhi s'apodrécen !

Nun quiero qu’al mirandés se torne nua fala de folklore, nun ye’l sou destino. Ye ua lhiengua pra ser screbida i falada an qualquiera sítio i situaçon. Ya tamien anriba las Palaçuolas : “MIRANDA ’L DOURO PURTUAL”.*

I anton, solo assi, Georges, pul que you puderei ber, tenerá rezon... “c’est écrit dessus !”

*Nisso hai que ber se nun se pudera usar al termo “Doiro” i tamien pensar qual ye’l nome mas adaptado “Purtual” ou “Pertual”.




07/07/09

Chalrai an Charro la ostina !



L abion pousou-se an bien an Barcelona. Sali dalhá, yá cun algua fame. A bien dezir lhougo me cunsolei c’un açande que traie cumigo, yera dun bun queiso portués i cun algun chouriço. I nal momiento an que le ba a dar ua buona mordelada oubo ua rapaza a falar ua cousa que nun sonaba a spanhol, yera catalan.

Nun ye qu’anton me dou de cuonta que todo stá screbido an catalan i spanhol! Chubo-me nal altocarro, siento-me, dues ties a falar catalan.

Onte ampeçou al primeiro die de seminairo nal que stou eiqui anscrebido. Eimaiginai lo que bie, ou melhor oubie: los porsores falan catalan antre eilhes, culos alunos, i los alunos antre eilhes tamien !



Mercando bilhestes an catalan

Mas isso yá dalgun die se biu an Miranda? Será que yá se biu dues rapazas de 20 anhos a falar mirandés antre eilhas? Será que yá se biu un porsor a falar mirandés sien ser nua aula daquessa tal lhiengua? Anté las pessonas que lhímpan l’ounibersidade scríben an catalan pra dezir al porsor que baia a tal sítio buscar las chabes (claus)!
Mas i sera qu’an Miranda la lhiengua sirba pra outra cousa que folclore? Será qu’un die poneran los nomes de las ruas cume debien de ser mesmo an sítius adonde los turistas nun pássan ? Mas i será qu’un die al miu pobo lhebará al sou berdadeiro nome? Mas i sera qu’un die poderei ber screbido an Miranda “arrebaixas” an beç de “rabajas” (rebaghas)? Mas i que tal de la rádio, será qu’un die se podera oubir más qu’ua hora pur sumana an mirandés ?

Mas i Miranda nisso todo? Mas será que ye tamien assi, ou sou you que beio mal? Qu’anté la taberneira fala catalan! Algua beç ua taberneira me falou mirandés an Miranda? (Nó!)

Anton screbir eiqui ye mui guapo, screbir acolhá tamien ye, mas cun catano, quando ye que se bai a falar mirandés nas caleijas, calhes, rues, ruas i rugas de Miranda? Eiqui isso todo ye birtual, la fala eilha ye bien real.

Anlhaces dal metro an catalan

Anton deixai de mirar la pantalha, terfonai a un amigo, ide afuora, mercai cousas, ide dar un passeio, mas chalrai an Charro la ostina !!!

Ide a la ruga mudar al nome pra mirandés. Ide alhá riba al marco dal buosso pobo i ponei alhá al sou berdadeiro nome. Ide-bos al banco, a la cambra, a l’eigreija i eizeji que se fale la buossa lhiengua! Ide a la rádio, atopai l’antena, pegai nal micro i falai. Ide-bos palantre, chancai ganhuolos i paredes, mas chalrai an Charro la ostina!!!

Dende Barcelona, un saludo!