21/11/19

Mecánico d’altemobles





 
À las puortas de l cielo.

Un home mui anraibado, ralhaba cun San Pedro.

-          Miu bun Santo, l que fiç you de malo na tierra para star eiqui agora?

-          Tengo solo 35 anhos d’eidade, stou bien de cuorpo, nun m’amborracho, hai muito tiempo - por bias de las manhas de la mie tie, que diç que l persunto i l salpicon fázen mal a la salude - que nun como, fago la dieta mediterránica, muito arroç, nun sou fumador de cigarros, fago ua bida segun las buonas reglas i questumes.
-           Nunca m'antolhei por más naide que nun seia la mie mulhier.

-          Ye berdade que nun me tengo cunfessado.



I agora stou eiqui!

Pula cierta esto fui un anganho!

San Pedro respundiu-le:

-Buono, nun ye questume nós cometermos erros desses, bou-me a ber!



Qual ye la tue graça?

- Chamo-me Bicente, Juan Diogo.

-Si… I oufício?

-Mecánico d’altemobles.

-Mui bien, acá stá la tue fixa.

Juan Diogo Bicente, mecánico d’altemobles!

-Tu morriste-te de belheç!

-De belheç?!

Mas you l más que tengo ye 35 anhos….

- Ah esso you nun sei, mas fazendo las cuntas i la soma de las horas de mano-de-obra que fatures-te, que quebres-te als duonhos de ls altemobles, esso fai ua cunta de 125 anhos!

16/11/19

Ua lhona




Cumbersa antre un marineiro i un pirata.

Un marineiro i un pirata ancuntrórun-se nun bar i, antre ua ou dues garrafas de RHun, ampeçórun a falar de las abinturas que bibíran por esse mares por eilhes nabegados.

L marineiro biu que l pirata tenie ua pierna de palo, un gancho an beç de la mano dreita i ua pala de bezerro nun uolho.

Curjidoso, percurou-le:

Porquei tenes ua pierna de palo?

L pirata splicou:
-Nós stábamos ne l meio de ua termienta ne l mar, ua baliente óndia que passou po riba de l nabiu i atirou-le al mar. Ende staba un cardume de tubarones, lhuitei lhuitei i tornei al nabiu, mas un deilhes abocanhou-me la pierna.

Que cuonta baliente!
I l gancho?
Fui tamien culpa de l tubaron?
-Nó, l gancho fui outra cuonta. Fui quando mos acerquemos dun nabiu einemigo i, anquanto lhuitábamos, fui arrodeado por quatro marineiros. You fui capaç de bencir trés deilhes, mas un çafardanas dou-me ua spadada na mano.

I l uolho?
-Ah esse fui ua gaibota. Cagou-me nel.

I quedeste sien l uolho só por causa de la merda, de l cagado d’abe?

Era l purmeiro die que tenie l gancho.


10/11/19

Sposiçon







Fui cumbidado a star, çponer ls mius lhibros.


Na “II Amuostra Eitenografica” ua einiciatiba cultural pormobida pula “ aesca - Associação Espaço Sociocultural Adorar Artes “ ne l die 27 d’Outubre ne l Pabilhon Multiusos na Quinta da Marialba an Corroios.

Cumbite feito pulas respunsables i derigientes dest’Associaçon, porsoras Doroteia Costa i Margarida Grossinho.

La porsora Doroteia Costa mulhier que se ten çtacado pul trabalho i dedicaçon a la cultura, artes i associatibismo de la region.

Assi cumo l porsora  Margarida Grossinho na área de studos de porjetos, puis stubo lhigada al studo de l porjeto d’ampacto ambiental de la IC5, que cumo to l mundo sabe lhiga de l “Alto do Pópulo a Dues Eigreijas-Miranda de l Douro” que tubo la publicaçon an bilhingue, traduçon feita pul nuosso bien coincido, studioso, cronista i porsor António Bárbolo Alves.

Mulhier que nun tenendo ouriges na region mirandesa nien stamuntana ye apaixonada pul mirandés, pula nuossa lhéngua, lei todo l que puode i l tiempo lhibre permite, merca lhibros, scribe ansaios cun base ne l social. L redadeiro ansaio que screbiu – talbeç un die quede a público – fui feito apuis de l salimiento, publicaçon i leitura de l remanse “ La Galhega ”, que ten todo l social i geográfico lhigado a la barraige i tierra de Miranda, las demudas que porbocou nas gientes de ls alredrores.

Cumbite que aceitei de bun gusto, porque fui la purmeira beç i iba a tener la possiblidade de la lhéngua mirandesa – cultura – atrabeç de la scrita, de ls lhibros spostos chégaren a muita giente que por ende passou, que doutro modo nun l podien fazer, puis era tamien die de las atebidades eiquenómicas – benda - que se fai to ls últimos deimingos de cada més neste spácio.

Ende muitas fúrun las pessonas que tubírun cuntato culs lhibros –  cun curjidade i ganas de saber, alhá fúrun birando alguas páiginas, tentando fazer lheitura de l que bien screbido, outras balorizando estas einiciatibas an público – mas ua cousa you quedei a saber.

Mesmo que to l mundo saba que la Lhéngua Mirandesa yé ua Lhéngua Oufecial de Pertual, inda ándan muitas pessonas, que çcoinhécen, nun fázen eideia de l caminho que la Lhéngua fizo anté eiqui, de l que se stá fazendo i inda stá pur fazer.

Ye ua oubrigaçon de todos ls que sáben, cumo quien diç nuosso deber, cuntinar, trabalhar, para que este património cuntine a fazer camino cumo fizo ne ls redadeiros anhos.


Cuido que baliu la pena, stan de parabienes la “aesca”, l mirandés, la scrita. 



Faustino Antão