Fui cumbidado a star, çponer ls mius
lhibros.
Na “II Amuostra Eitenografica”
ua einiciatiba cultural pormobida pula “ aesca - Associação Espaço
Sociocultural Adorar Artes “ ne l die 27 d’Outubre ne l Pabilhon Multiusos
na Quinta da Marialba an Corroios.
Cumbite feito pulas respunsables i
derigientes dest’Associaçon, porsoras Doroteia Costa i Margarida Grossinho.
La porsora Doroteia Costa mulhier que
se ten çtacado pul trabalho i dedicaçon a la cultura, artes i associatibismo de
la region.
Assi cumo l porsora Margarida Grossinho na área de studos de
porjetos, puis stubo lhigada al studo de l porjeto d’ampacto ambiental de la
IC5, que cumo to l mundo sabe lhiga de l “Alto do Pópulo a Dues
Eigreijas-Miranda de l Douro” que tubo la publicaçon an bilhingue, traduçon feita pul
nuosso bien coincido, studioso, cronista i porsor António Bárbolo Alves.
Mulhier que nun tenendo ouriges na
region mirandesa nien stamuntana ye apaixonada pul mirandés, pula nuossa
lhéngua, lei todo l que puode i l tiempo lhibre permite, merca lhibros, scribe ansaios
cun base ne l social. L redadeiro ansaio que screbiu – talbeç un die quede a público
– fui feito apuis de l salimiento, publicaçon i leitura de l remanse “ La
Galhega ”, que ten todo l social i geográfico lhigado a la barraige i tierra de
Miranda, las demudas que porbocou nas gientes de ls alredrores.
Cumbite que aceitei de bun gusto,
porque fui la purmeira beç i iba a tener la possiblidade de la lhéngua
mirandesa – cultura – atrabeç de la scrita, de ls lhibros spostos chégaren a
muita giente que por ende passou, que doutro modo nun l podien fazer, puis era
tamien die de las atebidades eiquenómicas – benda - que se fai to ls últimos
deimingos de cada més neste spácio.
Ende muitas fúrun las pessonas que
tubírun cuntato culs lhibros – cun
curjidade i ganas de saber, alhá fúrun birando alguas páiginas, tentando fazer
lheitura de l que bien screbido, outras balorizando estas einiciatibas an
público – mas ua cousa you quedei a saber.
Mesmo que to l mundo saba que la
Lhéngua Mirandesa yé ua Lhéngua Oufecial de Pertual, inda ándan muitas
pessonas, que çcoinhécen, nun fázen eideia de l caminho que la Lhéngua fizo
anté eiqui, de l que se stá fazendo i inda stá pur fazer.
Ye ua oubrigaçon de todos ls que
sáben, cumo quien diç nuosso deber, cuntinar, trabalhar, para que este
património cuntine a fazer camino cumo fizo ne ls redadeiros anhos.
Cuido
que baliu la pena, stan de parabienes la “aesca”, l mirandés, la scrita.
Faustino
Antão
Sem comentários:
Enviar um comentário