28/03/21

Deseios / Desejos

 


 


- Deseio a to l mundo que besita este site que tenga ua buona Sumana Santa, ua Páscua an harmonie, paç i salude na cumpanhie de ls buossos, son ls mius deseios i de mie família.

Saludos
...................................................................................................
- Desejo a toda a gente que visita este site que tenha uma boa Semana Santa, uma Páscoa em harmonia, paz e saúde na companhia dos seus, são os meus desejos e da minha família.

Saudações

 

25/03/21

La mela de cisco

 


I quando la mela ye na tiesta inda pior, porque ye denunciante, quienquiera la bei.

Gustar de bino, buber bino de beç an quando cun reglas, nun s’afigura a nadie que seia ua cousa de l outro mundo.

- Caramba, nun era por ende que la burra iba a spenhicar nas berças.  

Tamien, nun iba a ser por bias de menos uns buchicos que las cubas n’adega de tiu Falcon tenien que ser puostas a lhabar pul San Pedro, quedarien bazies.

Nien el s’iba a meter an demanda cul dius Baco.

Mas cumo era un tiu que le gustaba saber todo, tamien gusta saber cumo las cousas íban n’adega, cun dius portetor de l bino ou sien el.

Cierto die botou-se a percurar más ua beç a las rapazas, porque yá l habie feito bárias bezes.

-Mas bós si nun bueis bino?

L queilhas ateimában que nien santicas eimaculadas.

-Nun l buemos, nunca l buimos!

Tiu Falcon botou ua sclamaçon:

- Conho, porqui me quedo, fui l palabron que le saliu, mesmo sendo reserbado an malas falas an pie de las filhas q’éran rapazas prendadas, mas cuntinaba cula del frisgada.

Magicando:

… siempre que bos rogo, al almuorço ou a la cena nunca aceitais…

Éran ls tiempos que se bibien, çfíciles dantender puls más bielhos, las rapazas amprouában-se por todo i por nada. Inda las modas andában a lheugas de çtáncias, nun habien chegado yá eilhas las fairában.

I esta dua rapaza buer bino i se saber nun quedaba bien, puis era mirada cumo sbanjadeira, era siempre melhor par’arranjar cumbersado l bafo nun ser a bino. 

Porque de buer-lo anté un die correr-se q’era ua borracha era nun sfergante.

Éran tiempos que más balie asparecer-se que ser-se.

Alhá dezie l’outra pa l rapaç oubir, a ouferecir-se:

ándan muitas por ende que nun l son i parecén-lo, outas somos i nun l parecemos.

Tiu Falcon más la sue tie, hai dezassiete anhos datrás, nua nuite d’arromba, anquemandórun la benida dun rapaç, q’era l sou deseio mas benírun dues mielgas, agora mocetonas.

Que nun bundaba ls cobradeiros de cabeça que le dában por bias de ls rapazes, que nien perros lhampeiros nun las lhargában, que tamien quedaba arrediu quando le rogaba cua pinga i eilhas a pies juntos le dezien que bino nien bé-lo.

Quantas bezes inda s’astrebien a dezir, queda mal na nuossa cundiçon de catequistas i moças buer bino.

Apuis ls rapazes más bien puostos nun mos quieren.

Mas Flesmina i Celeste podien anganhar un manhuço deilhes, que l tamanho de las tetas i las nalgas ajudában, mas nunca a sou pai.

Siempre fui questume, Falcon antes de la cena ir-se a la cuba anchir la garrafa de bino, i molhaba las gorjas cul cacharro que siempre ende quedaba spindurado.

La garrafa era para melhor abaixáren las códias i l cibico de chouriço.

Un cierto die yá cun eilha fisgada, pediu cun falicas mansas a Flesmina.

- Bai tu hoije pul bino que tou pai tubo un die malo, la bima derreou-me.

Mas antes habie ido al cacharro i anciscou-lo an todo l  rebordo cun carbon.

Flesmina, sien se dar de cuonta, puis l clareio na adega nun era muito, lhougo que botou un trago quedou cula marcaçon, la mela feita pul cacharro na tiesta.

I fui assi que chegou a la mesa adonde la família se purparaba para cenar.

Tiu Falcon mirou-la i questionou-la:

- Anton sós tu que dizes que nun bebes bino?

Puis mira trazes la proba bien a las claras na tiesta, feita pul cisco de l cacharro.

Apuis de çcubrir ua, debrebe tiu Falcon dixo pa la outra.

-Tu tamien l bebes a las scundidas.

 

Faustino Antão

Nota: Cuonta tamien publicada na Fuolha Mirandesa ne l Jornal Nordeste

 

11/03/21

Cuonta - La “Faixa de Gaza”

 

L die de tiu Jesé Barbeiro, q’anté tenie la porfisson de çapateiro, habie ampeçado bien cedico, quaije se podie dezir de madrugada.

Habie treminado ir-se a Miranda, porque tenie perciso duas formas pa ls çapatos de la filha más nuoba de tiu Antonho que la querie poner a studar astanho an Bergáncia, rapaza cuns pies menudicos que tenie q’ousar calçado feito por medida.

I el nun se podie dar al luxo de nun ls antregar a tiempo i a horas, perder este fregués serie mui malo, era un de ls más ricos de l Lhugar i calçaba las filhas cun çapatos de calfe, nun andaba porqui muita giente que l faziesse.

De camino sacarie la licença de la perrica de sou armano q’era pastor i nun tenie tiempo d’ir-se a las finanças, era un fabor que le fazie, mas ls armanos son para estas cousas, nun fusse l zassossego que lhougo que s’ancostou a janelica, que más s’asparecie a ua gateira, de l balcon i l funcionairo le percurou l nome de la perrica  i el dixo q’era “digouela”, i todo starie bien, mas l tiu nun antandie i cuidando que stába a fazer caçuada le percurou de nuobo: qual é o nome da cadela?

Tui Jesé, que nun s’habie alhembrado q’el nun dantendie mirandés, quando l biu mal ancarado, alhá le tornou a dezir: “diga-o ela”.

L tiu botou ua fuorte sclamaçon i a modos de marmurio inda fui resmungando: esta gente pensa que nós somos obrigados a entender todo o que eles dizem.

Puosto que recebiu l papelico, tiu Jesé inda se dou por cuntento puis se la cousa azeda inda l lhebaba a la perséncia de l doutor Santos, xefe de la tesourarie de quien se dezie que nun era home para fiestas.

Alhá se fui al soto de tiu Chico Reis i mercou la forma i todo l que percisaba, ende las cousas corrírun bien el sabie que nun sabendo l nome an pertués podie dezi-lo an mirandés que nun habie porblema, puis sabie q’el se sforçaba para sastisfazer la clientela, staba eili para bender nun staba para anrezinar la bida a naide, dende le benie la lomeada de l melhor soteiro de la cidade.

Staba çpachado, solo tenie que pensar an botar-se a camino de buolta anté Zenízio, que nun sendo acerca era camino que nun le metie miedo, i se las ties que benien bender las batatas, frajones, uobos, fogaças i demás cousas a las barragistas, l fazien trés ou quatro bezes por sumana porque nun l’habie de fazer el hoije!

Antes, más para çcansar las piernas, porque la fame inda nun era muita, assientou-se nun puial q’habie an pie de la puorta de l soto eili na praça de ls Passos de l Cunceilho, sacou de la fardela, la nabalhica, l rescanho de pan i un cibico de chouriça q’habie metido quando saliu de casa. Staba el inda ne ls purparos para l primeiro muordo i quaije s’assustaba, stában dous turista specados a la sue frente.

Bestidos a modo de quien porqui andaba sien acupaçon i mirando para todo l que als de la cidade nun quieren ber, arcadas, puortas i portaladas, cantaries picadas i armaçones bielhas, d’ócalos por riba de la tiesta i la kodaque spindurada ne l cachaço.

Ls tius habien-se cunfruntado de rezones que l mirandés nun sabie to las partes de l cuorpo houmano.

Anton l melhor remédio era questioná-lo i bai dende un resolbiu-se meter cumbersa dezindo-le:

- Bom dia.

- Então o senhor é de aqui?

L que tiu Jesé respundiu:

- Bom dia. Sou mirandês sim senhor – ls mirandeses siempre fúrun bilhingues.

Eilhes mirórun un pa l outro cumo quien diç, stá bien ancaminado.

-Então o senhor sabe dizer-nos como se chama aquela parte do corpo das raparigas que fica a descoberto quando usam camisolas curtas?

Tiu Jesé pensou pensou, i dixo pa ls sou botones, primeiro fui l amprouado de las finanças agora son estes dous morcones armados an fidalgos.

Ban a lhebar la repuosta:

- Sei, é a Faixa de Gaza, porque por cima ficam os Montes Golão e em baixo a Terra Prometida.

I assi ls turistas cerrórun la matraca i dórun a las canielhas.

 

Faustino Antão