11/03/21

Cuonta - La “Faixa de Gaza”

 

L die de tiu Jesé Barbeiro, q’anté tenie la porfisson de çapateiro, habie ampeçado bien cedico, quaije se podie dezir de madrugada.

Habie treminado ir-se a Miranda, porque tenie perciso duas formas pa ls çapatos de la filha más nuoba de tiu Antonho que la querie poner a studar astanho an Bergáncia, rapaza cuns pies menudicos que tenie q’ousar calçado feito por medida.

I el nun se podie dar al luxo de nun ls antregar a tiempo i a horas, perder este fregués serie mui malo, era un de ls más ricos de l Lhugar i calçaba las filhas cun çapatos de calfe, nun andaba porqui muita giente que l faziesse.

De camino sacarie la licença de la perrica de sou armano q’era pastor i nun tenie tiempo d’ir-se a las finanças, era un fabor que le fazie, mas ls armanos son para estas cousas, nun fusse l zassossego que lhougo que s’ancostou a janelica, que más s’asparecie a ua gateira, de l balcon i l funcionairo le percurou l nome de la perrica  i el dixo q’era “digouela”, i todo starie bien, mas l tiu nun antandie i cuidando que stába a fazer caçuada le percurou de nuobo: qual é o nome da cadela?

Tui Jesé, que nun s’habie alhembrado q’el nun dantendie mirandés, quando l biu mal ancarado, alhá le tornou a dezir: “diga-o ela”.

L tiu botou ua fuorte sclamaçon i a modos de marmurio inda fui resmungando: esta gente pensa que nós somos obrigados a entender todo o que eles dizem.

Puosto que recebiu l papelico, tiu Jesé inda se dou por cuntento puis se la cousa azeda inda l lhebaba a la perséncia de l doutor Santos, xefe de la tesourarie de quien se dezie que nun era home para fiestas.

Alhá se fui al soto de tiu Chico Reis i mercou la forma i todo l que percisaba, ende las cousas corrírun bien el sabie que nun sabendo l nome an pertués podie dezi-lo an mirandés que nun habie porblema, puis sabie q’el se sforçaba para sastisfazer la clientela, staba eili para bender nun staba para anrezinar la bida a naide, dende le benie la lomeada de l melhor soteiro de la cidade.

Staba çpachado, solo tenie que pensar an botar-se a camino de buolta anté Zenízio, que nun sendo acerca era camino que nun le metie miedo, i se las ties que benien bender las batatas, frajones, uobos, fogaças i demás cousas a las barragistas, l fazien trés ou quatro bezes por sumana porque nun l’habie de fazer el hoije!

Antes, más para çcansar las piernas, porque la fame inda nun era muita, assientou-se nun puial q’habie an pie de la puorta de l soto eili na praça de ls Passos de l Cunceilho, sacou de la fardela, la nabalhica, l rescanho de pan i un cibico de chouriça q’habie metido quando saliu de casa. Staba el inda ne ls purparos para l primeiro muordo i quaije s’assustaba, stában dous turista specados a la sue frente.

Bestidos a modo de quien porqui andaba sien acupaçon i mirando para todo l que als de la cidade nun quieren ber, arcadas, puortas i portaladas, cantaries picadas i armaçones bielhas, d’ócalos por riba de la tiesta i la kodaque spindurada ne l cachaço.

Ls tius habien-se cunfruntado de rezones que l mirandés nun sabie to las partes de l cuorpo houmano.

Anton l melhor remédio era questioná-lo i bai dende un resolbiu-se meter cumbersa dezindo-le:

- Bom dia.

- Então o senhor é de aqui?

L que tiu Jesé respundiu:

- Bom dia. Sou mirandês sim senhor – ls mirandeses siempre fúrun bilhingues.

Eilhes mirórun un pa l outro cumo quien diç, stá bien ancaminado.

-Então o senhor sabe dizer-nos como se chama aquela parte do corpo das raparigas que fica a descoberto quando usam camisolas curtas?

Tiu Jesé pensou pensou, i dixo pa ls sou botones, primeiro fui l amprouado de las finanças agora son estes dous morcones armados an fidalgos.

Ban a lhebar la repuosta:

- Sei, é a Faixa de Gaza, porque por cima ficam os Montes Golão e em baixo a Terra Prometida.

I assi ls turistas cerrórun la matraca i dórun a las canielhas.

 

Faustino Antão


1 comentário:

" R y k @ r d o " disse...


Adorava saber ler o que aqui está escrito. Impossível, lol

Abraço poético.
.
Pensamentos e Devaneios Poéticos
.