Mostrar mensagens com a etiqueta AC. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta AC. Mostrar todas as mensagens

17/07/15

fai me falta la tue fisica perséncia


nobielho de nubres i pensares. anubrados pensamientos. assopra le un airico i pónen se a bolar. mais nubres, outros pensares. nun çcansan: nubres i pensares; pensares i nubres. mas que grande salgalhada. alba, quelor de la niebe, la nubre; scura, carregada i negra, la nubre. çpeijan mimórias de mimória las carapucicas de mius dedos ne l teclado negro do computador i ende la pantalha amostra pensares anubrados.
nun puodo tener outra mimória: tou sunriso, tues palabras de fuorça i animo. retumban bózios de delor i siléncio. mas buer de bruços i d’ambuças ne l rieiro de tous ansinamientos, ye sacar a cada die fuorça i ganas de bibir: tou eisemplo. fai me falta la tue fisica perséncia.


14/04/15

Las palabras son cumo matracas

 

andas zafeito de screbir. scudrinhas palabras, pensares i caminos adonde ancuontrar paç. percisa l pensar campo para suonhos; achegan se tantos que nien drumir te deixan. nun sálen las falas para fuora. andrento nun çcansan, son cumo matracas.

21/01/14

Fala-se Mirandés na RTP, l porgrama Praça de L'Alegrie


Ende stá  l link eilhi mais abaixo para quien quejir ber l porgrama i puoda scuitar dous garoticos de Lisboua que nunca stubíran an Miranda i que bien falan la lhéngua Mirandesa.


Stan de parabienes ls garoticos i tamien l sou porsor Fracisco Demingues que mui bien stubíran amostrar l nuosso maior patrimonho: la Lhéngua Mirandesa.


http://www.rtp.pt/play/p1057/e141350/praca-da-alegria-ii/336217



 

08/09/13

“Stan bibos ls mius muortos”




Biaije an suonho. Hoije, anquanto dromie suonhei. Falei cun miu pai. Mirei-lo cun aire mui agradable. Staba a fazer qualquiera cousa a la puorta de casa. Nun stou bien cierto mas me parecie a dobrar ua angrideira. Falemos i siempre lhe dixo: carai guosto de lo ber assi cun buona cara. El sunrriu para mi, dixo algo i cuntinou a fazer l sou trabalho. Staba cumo se fosse you mas de piel mas curtida pul sol. Defronte de sue casica alhá iba mirando-me i falando-me. Nun sei l porquei de you assi aparecer...starie de férias. Apuis antrei  andrento de casa i mie mai andaba atarefada ne ls sous arrumos, staba cun trapo na mano a poné-lo anrriba l soufá. Mirei la preça de la casa, pequerrica, mas tenie ua cousa nuoba: ua salamandreira pa acalcer la casa. Dixe you: mas que buono, assi yá podereis star mais acunchigadicos. Apuis falei-le a mie mai que pai stába cun buono aspeto. Dixo me que tenie feito un tratamiento i que le tenie feito mui bien. Apuis fui-me a dar ua buolta i caminaba pula rue de las quatro squinas:  falei cun tie Oufélia, la tie de senhor Acácio, mai de Fernando i cun mais ua tie que ne l suonho you conhecie i agora nun sei quien seia. Spertei. 

Gostei de bejitar ls mius muortos i passear na aldé que me biu nacer i adonde creci. Todo mundo me conhecie i todo mundo you conhecie.

Apuis fui-me a dar ua mirada a Fracisco Niebro,  ARS VIVENDI ARS MORIENDI, li l poema de la paigina 14:

"6.
busco ls mius muortos alta nuite
i bou solo rue abaixo, ls uolhos
atirados als puiales znudos, las manos
an pregunta abierta a las jinelas cerradas,
atamando l queimor de las aranheiras antre
tranqueiro i quiçoeira:
bénen me rostros cun sue risa cansada,
angúrrias nacidas de ronchas de sudor que yá secou,
bózio de las caleijas i pracicas, currales calhados,
i you nino mais abaixo a jogar la china;

stan bibos ls mius muortos,
que nunca ls deixarei morrer anquanto biba:
hai quien se ampressione de chamar ls mius muortos,
mas eilhes ténen nome, stan bibos i son todo
l que sou:
sien eilhes adonde l feturo me habie de
botar raiç?
quien me iba a fazer cumpanha nestes
anhos todos
que yá l tiempo me lhebou?
dan me la mano quando tengo que abaixar
al poço de adonde chubi,
son pátria adonde s’upe la mie casa,
fuonte adonde mies sedes mais fondas
bében:
a las bezes, passo los an rebista un a un,
cumo se fura un eisército formado na parada, mas
mais me gusta
sentar me cun eilhes a la selombra ne l puial,
mirar para eilhes i abibá le las lhinas zlidas de l tiempo,
anclariá le la boç, arredundá le la risa
carregá le l oulor de l sudor,
puis nanhun deilhes ousaba zoudorizante;
bien caminos que ande, muntanhas adonde chuba,
lhénguas que daprenda, ye siempre a eilhes que
torno para arcar,
para falar la lhéngua que me diç anteiro,
para sentir que hai mundo para alhá de l sangre i la
mintira,

i que l pan ye un don de la tierra, de l saber i de l trabalho."

17/01/13

LEITURA DE LS LUSÍADAS AN MIRANDÉS

 

– ALCINA PIRES (Retrato 017)

Alcina Pires (1953), naciu an Malhadas, cunceilho de Miranda de l Douro. Zde tienra eidade bibiu an Zenízio, adonde fizo la scuola i trabalhou ne l campo, ajudando ls pais, cun quien daprendiu la lhéngua mirandesa. Als 14 anhos saliu a studar para Bergáncia adonde cuncluiu l magistério purmairo an 1975. Cumo porsora passou l mais de l tiempo an Lisboua. Pul caminho dedicou se tamien a la pintura, tenendo feito algues sposiçones. Yá reformada, passa agora l mais de l sou tiempo an Zenízio.
Zde mui cedo ampeçou a screbir an mirandés, tenendo publicado muitos testos, oureginales i recuolhas, an blogues de lhéngua mirandesa i, subretodo, na “Fuolha Mirandesa” de l Jornal Nordeste. Publicou un libro de cuontas, assente nas suas bibenças de nina, an Zenízio, “Lucrécia Cunta-mos Cumo Era” [Zéfiro, 2010].
Liu las stáncias 42 a 50 de l Canto II.