Traduçon de la carta n'eimaige
Por esse mundo afuora, adonde studo, ambestigo i ansino, cruzo-me siempre cun stramuntanos que m’ínchen d’ourgulho.
Scápan-se de la tierra adonde nacírun cula determinaçon d’arranjar pa las sues famílias un apoio eiquenómico que sirba para amortiar las çficuldades materiales por que passórun nas sues anfáncias i mocidade.
Homes i mulhieres ampéinhan-se nesse oujetibo, sien s’ambaiar cun adaptaçones nien lhamentaçones de quien se sinte anjustiçado. Sméran-se para que l sou trabalho seia apreciado i apregonado cumo buono, cun ourgulho i cunfiança que amos i xefes pónen neilhes i las cuntrebuiçones que dán als países que los recíben.
Sáben que assi lhieban palantre ls oujetibos de fazer riqueza pa ls sous, mas tamien amóstran al mundo ls balores d’honra, hounestidade, lhialdade, bundade i alegrie de cuncéncia serena que ls sous antrepassados le deixórun.
Nun squécen la abintura que ls botou pul strangeiro i agárran cun ánimo las nuobas abinturas inda que téngan de daprender nuobas falas, nuobos oufícios, artes i nuobas questumes sociales
Para mi, estes stramuntanos son fuontes anspiradoras que m’ajúdan a aceitar la dibersidade yá na spráncia de tener recumpensa de l cumprimiento de ls oujetibos de mais lhargo prázio.
Sinto que ye mui pouco, que las sues jornadas de bida nun séian registrados nien dibulgados an Pertual. Perdemos assi la possiblidade de daprender cul sou eisemplo de quien ten coraige de se abinturar pul mundo afuora cumprindo ls oujetibos que treminórun pa las sues bidas
-Nun sou stramuntana d’ourige, sou-lo pur adoçon i amor, assi nun podie deixar de dar ls parabienes a esta scritora (Adelaide Carvalho) que screbiu esta carta (ber l’eimaige) que fui publicada ne l Jornal Destak (die 09/12/09).
-Nun conheço l’outora, mas esso tamien nun amporta, l cuntenido de la carta ye na berdade aqueilho que you sinto, botei-me a la traduçon i a la sue publicaçon neste Blogue cumo forma d’houmengear i lhebar mais loinge esta mensaige.
Por esse mundo afuora, adonde studo, ambestigo i ansino, cruzo-me siempre cun stramuntanos que m’ínchen d’ourgulho.
Scápan-se de la tierra adonde nacírun cula determinaçon d’arranjar pa las sues famílias un apoio eiquenómico que sirba para amortiar las çficuldades materiales por que passórun nas sues anfáncias i mocidade.
Homes i mulhieres ampéinhan-se nesse oujetibo, sien s’ambaiar cun adaptaçones nien lhamentaçones de quien se sinte anjustiçado. Sméran-se para que l sou trabalho seia apreciado i apregonado cumo buono, cun ourgulho i cunfiança que amos i xefes pónen neilhes i las cuntrebuiçones que dán als países que los recíben.
Sáben que assi lhieban palantre ls oujetibos de fazer riqueza pa ls sous, mas tamien amóstran al mundo ls balores d’honra, hounestidade, lhialdade, bundade i alegrie de cuncéncia serena que ls sous antrepassados le deixórun.
Nun squécen la abintura que ls botou pul strangeiro i agárran cun ánimo las nuobas abinturas inda que téngan de daprender nuobas falas, nuobos oufícios, artes i nuobas questumes sociales
Para mi, estes stramuntanos son fuontes anspiradoras que m’ajúdan a aceitar la dibersidade yá na spráncia de tener recumpensa de l cumprimiento de ls oujetibos de mais lhargo prázio.
Sinto que ye mui pouco, que las sues jornadas de bida nun séian registrados nien dibulgados an Pertual. Perdemos assi la possiblidade de daprender cul sou eisemplo de quien ten coraige de se abinturar pul mundo afuora cumprindo ls oujetibos que treminórun pa las sues bidas
-Nun sou stramuntana d’ourige, sou-lo pur adoçon i amor, assi nun podie deixar de dar ls parabienes a esta scritora (Adelaide Carvalho) que screbiu esta carta (ber l’eimaige) que fui publicada ne l Jornal Destak (die 09/12/09).
-Nun conheço l’outora, mas esso tamien nun amporta, l cuntenido de la carta ye na berdade aqueilho que you sinto, botei-me a la traduçon i a la sue publicaçon neste Blogue cumo forma d’houmengear i lhebar mais loinge esta mensaige.
http://www.destak.pt/docs/1229/lisboa.pdf
1 comentário:
Bien háias, Natália, pos mos dardes a coincer este testicos, de houmanige als nuossos cunterránios que tantas deficuldades pássan i ténen passado por esse mundo afuora i que son un eisemplos de lhuita pula bida, ua bida que bal la pena, anque steia tamien chena de malinas, de guerras i de deficuldades.
Un abraço,
Amadeu
Enviar um comentário