Bamos Indo... 2ª Parte

Sperta, come, cuorre,... agarra na pala i la picareta
Perde l camboio que fuge, ne l meio de la multidon.
Agarra la sfregona, l panho, ou l lhibro i la caneta
Ne l bibir a nun bibir, a scapá-se an serbidon.

I nesse correr bíben ls que scápan.
Suonhos dua bida mais buona, de realizaçon porfissional, de mais tener.
I adonde quedou l nial que ls fizo medrar?
Stá baziu!... Anchiu-se de prumas brancas!...
Quieren lhebar essas prumas cun eilhes, mas ls paixaricos de prumas brancas anfraquécen i muorren-se, quedando ancerrados nua gaiuola.
Como las rolas ancerradas, pérden l cantar.
Eilhi, de oulhar triste i a assomá-se an jinelas cerradas que nien sequiera déixan ber la quelor de l cielo, ls dies inda son mais morrinhosos.
La cena cun la família ye brebe, l drumir ye brebe, para debrebe spertar. Este correr repite-se dies, staçones i anhos!...
Eilhes que nun ténen priessa, quédan an casa i ténen priessa de se ir.
Percúran un bezino que nun ténen i cúntan las speras cumo quien cunta freijones un a un, nun saco de tristezas!...
Píden-le als filhos que ls báian a lhebar pa l sou nial, para stéren outra beç ne l sou bamos indo...
Despuis, uns i ls outros, cúntam ls dies que fáltan pa l Natal i l més de Agosto, an calendário anfenito, ne la sue priessa i ne ls sous bagares.