14/09/07

Spabilar

*
Jogo de la cunca




Quien dirie que andar a jogar la bola de farrapos ne l terreiro de la scuola cheno de puolo ou lhamaçal, adonde un garoto queda puorco i çúzio, fazie bien. Zandar agarrado a la gancheta d’arco, a la bilharda, a la cunca i tropeçar ne ls calhaus, arrebalar nas augueiras i scalabrar ls zinolhos, quedar arrebunhado ne ls garamiços de las ramalhadas i de las touças, ajudaba na salude. Anchapuçar las canielhas nas manhanas d’ourbalheira a percurar niales, quedar todo arrebunhado nas silbeiras i picado puls piornos i spineiros mos çpertaba ls sentidos. Que, cuns uito ou nuobe anhos d’eidade quedar a tomar cunta de la cria para nun fazer mal, quedar cula merenda pa l die todo i saber las horas de l die pul sol, mos purparaba pa la bida i mos ajudaba a ser mais repunsables, era buono n’ajuda a ancuntrar repuostas para muita cousa.
Puis ye mesmo assi i, ye l que dízen muitos studos feitos por giente de quien ten que se fazer fé, porque yá dórun probas de que ye berdade. Rebelando ls studos d’hoije que ls garotos nun ténen caminos, rues, terreiros adonde púodan jogar, dar lhargas a la sue eimaginaçon, sticar las sue piernas, dar pinotes que muita falta fázen ne l sou crecimiento i zambolbimiento. Ancerrán-se, nun se spabílan, quédan gordos.
Quando çfolhábamos ls zinolhos a agarrar l pion, picábamos las canielhas als niales, cortábamos ls dedos cula nabalha a fazer la bilharda ou la fisga, dízen ls sábios de la ciéncia que l nuosso cuorpo ende percura las defénsias, porque stando an crecimiento lhougo ten-las quando fur crecido.
Quando hoije para todo ténen que star antregues al cuidado d’eiducadores l tiempo todo, sien qu'eilhes téngan necidade de pensar l que fazer, ls jogos bénen feitos, nun percísan de dar la cara al peligro porque ls outros l fázen por eilhes, nun chégan a tener ouportunidade d’ancuntrar repuostas. Quedando assi sien muito jeito pa la resoluçon de ls porblemas, i la bida deilhes nun queda mais fácele, porque la bida an quaije todo ye ua cemba de percípios, d’ancuontrar salidas pa ls erros daprendendo culs.
Ye causo para dezir aqueilho que to l mundo muito diç, an garoto filho de cigano nun hai maleita que entre.
Se you stube siempre muito agarrado al miu tiempo de garoto, cun estas nuobas anton nun hai nada que me cpegue. Quien dirie que l mui tiempo de garoto nien todo fui malo. Porque you amporcalhei-me, scalabrei-me, anchapucei-me i nun fúrun poucas las bezes.

1 comentário:

leonardo antao disse...

Esta ye ua eiscelente descriçon de la bida que muitos de nós, traquinotes cuomo eramos, lhebemos an Zenízio, i fuoran essas campechanas brincadeiras que faziran de nós homes de lhuita pula bida. Neste tou ancantador testo sinto muito de la mie bida hai cierca de 50 anhos atrás an Zenízio, relhembro la lhéngua que mieus pais i abós me ansinorun a falar. Por isso este tou testo ye un cacho de mie, abandonado na tierra que me biu nacer. Testos cuomo este quédan mais balorizados i mais angrandecidos pul mirandés, que ye l nuosso melhor anstrumento de eidentidade i de comunicaçon. Dius te ajude a punor todos estes tous ancantadores testos nun lhibro que nunca ls deixe morrir.