05/12/11

L pinho d´Abó ( Cuonta para cuncurso)



Este cortadeiro ye dun pinho mui special.
Abó cuntou-me la stória quando you tenie l tou tiempo, yá l pinho miraba adreitos a baixo para cumbersar cun l telhado de la casa de tous bisabós i que, por bias del, l passórun a chamar la Casa de l Pinho. Abó anchie-se de proua quando anfeitábamos l pinho ne l Natal.
Cuntou-me assi:

“Naciu quaijeque na marcaçon. Nien sei cumo nun lhebou ua çufinada cun la reilha, lhougo a la nacença, para que nun l defrutasse cun sues raízes l fruto de sou suor.
Talbeç por nun ser de naide, l pinho medrou bien mais fuorte i andependiente que ls outros armanos, uns stribados a ls outros i mais portegidos de las ambernadas. I tamien mais guapo. Al modo que iba medrando mais alto i berde que ls outros, mais paixaricos se le íban acocando antre sues fuolhas biciosas.
Que si me storba este pinho!, dixo-me un die miu abó na arada.
Nun l´ arrinqueis! Nun bedes que ye bien mais guapo que ls outros?
Al modo que you dixe estas palabras, un bandico de perdales pousou-le anriba, agradecidos por podéren cuntinar a tener ua casica dadonde podien mirar ua prainura berde. L pinhico, pouco mais alto que you, piçtanhou las folhicas berdes a anfeiteçar-me i riu-se para mi.
Fui assi que l pinhico suberbibiu a la çufinada de la reilha na calma de la bima i se fizo miu amigo. Lhémbra-se-me que na sementeira yá habie spigado bien parriba de mi. Era mais alto que you dous palmos.

Naide naquel tiempo coincie l Natal cun pinhos anfeitados. Fui ua rapazica de l miu tiempo que me cuntou esse modo de bibir l Natal i me amostrou un retrato dun pinho nua squina de la sala, cargado de bolicas.
Que bien quedarie l miu amigo assi!... Mas cumo bou you a fazer, puis cumo cuntinará el a medrar!?

Abó, á abó! Tenemos que ir a arrincar l pinhico i apuis póneis-me-lo ne l huorto!
Mas para que diabo quererás tu l pinho!?
Quiero fazer ua árbole de Natal mas nun quiero que se muorra. El dixo-me que si. Diç que passa muita sede ne l berano i eiqui, siempre l botarie auga al tuoro.
Mas nó! Ne l huorto a assubedar todo!? Mas nien penses nua boubeira dessas!...
Al pie de la ramalhada que siempre l stribo alhá la rima de lheinha.
I fui assi que l pinho bieno a dar l nome a la casa…


Todos ls Natales you l´anfeitaba. An pormeiro cun bolas feitas cun la prata de ls cigarros i cun ls papeles de saltaretes de la feira de la Lhuç. Mais paixaricos benien para mais guapo quedar.
Era alhá que l Nino Jasus me deixaba las nuozes, nua casica feita cun trés teilhas, dues a fazer de parede i la outra de telhado. Achaba you que assi nun era tan custoso par´ El alhá chegar por nun s´anciscar nas teilhas de l telhado, chenas de fulhin. Lhémbra-se-me d´ ua beç El m´haber puosto saltaretes de berdade, que por séren mais pesados, barimbában muito mais cun l aire.
Stábamos felizes ls dous i el chegou-me a dezir que la calor que salie de las teilhas le derretie un pouco l çanceinho i que quando la mie mano l passaba no tuoro, sentie un carino de seda. Mesmo stando loinge de ls armanos se sentie feliç.
Tamien pouco eilhes s´ ancomodában comigo,… dixo-me un die, drobando-se para me topar na oureilha.
Nun digas isso!, puis bien sabes que eras l que menos sofrie cun l aire de riba, pula brigada que eilhes todos te fazien."



Quando you era pequeinho yá era perciso scalada para l chegar a ls galhos cargados de pinhas. Quedaba guapíssemo! Abó mercaba bolas, anfeites relhuzientes, bumbilhas eilétricas que piçcanhában i na crona poniemos-le ua streilha tamien a piçcanhar. Solo tou abó era capaç de alhá chegar. L Nino Jasus passaba alhá siempre, a la casica de teilhas, siempre que you chamasse por el.



Pai, you tamien querie chubir a la scalada! Porquei cortórun l pinho d´abó?!
Tubo que ser… Cumo staba solo i era mui alto, barimbaba muito i, caendo, sborraçarie ls telhados. Para alhá disso, pegando fogo, era mui peligroso para todo l correr de casas.

…Floménia nun se cunformaba cun l corte de l pinho de sue abó…


Un die sou pai fui a dar cun eilha sintada a la borda de l´árbole de Natal de plástico quelor de prata, a jogar de morada.

“Agora tu, an beç de seres tu, tu bás a ser l pinho de mie abó… You bou a chubir a ti cun ua scalada mui alta, mui alta, tan alta que ye possible ir a saber de ua streilha al cielo para te colgar na crona. Apuis tu barimbas comigo anriba i you sou capaç de chegar a la lhuna.
Apuis tu barimbas, barimbas inda mais fuorte,… i barimbas siempre alredor i you beilo, beilo, beilo"...

A partir desse die un pinho medraba nua squina de la baranda, ne l que habie sido un pipo de sou bisabó.

Sou pai sabie que nunca serie perciso scalada para alhá chubir por bias de l cimento de la baranda de riba. Assi i todo, haberie outro pinho a medrar anquanto la magie de l Natal medrasse na alma de Floménia i ua streilha relhamparie na sue eimaginaçon de nina…





Sem comentários: