26/12/11

Alma de nino

cuonta para cuncurso



Nun se soltan las palabras que gorgulhan ne l caldeiron de las mimórias. Stala l racho ressequido çtruindo-se nas chamas que l ban tragando. Lhiberta-se la calor que lo abrasa i an brasas se bai tornando. Cinza i pó lo spera. Neste acunchego de lhume an nuite de Natal, depuis de missa de l Galho, que galho yá nun canta an siléncios de madrugada porque galhos nun hai an capoeiras de aldé. La calor que me calece las manos, amolece l'alma i arrolha l coraçon, deixa-me seguir na biaige de mimórias. Meias grossas feitas por manos de fada deixan correr-te çcalço a pousar ne l murilho l çapatico. L murilho: palos yá nun seguraba i cinza muralhaba. L çapatico, las botas, que durante la nuite tenerien la bénçon de l Nino que dece pul chupon i algo trai para alhá deixar. Na einocéncia anterroga-se cumo haberie l nino decer? Chupon nun habie, solo lhares çpinduradas que segurában caldeira i que upa serie pa l Nino na decida. Mesmo assi, cumo antrarie, se las teilhas, poisadas an ripas i caibros i bigas einegrecidos, todo tapában? Habie buraquitos. Frinchas que deixában l bento i la lhuç passar. L filo de lhuç redondo adonde las poeiras beilában…era por ende, era por ende que l Nino Jasus antraba i apuis agarrado a las lhares podie decer até al murilho. Mas de nuite nun habie sol! Habie streilhas i lhunar i siempre daba para se agarrar a la lhuç que todo eilumina i ir de casa an casa para deixar l sou persente de Natal. Bou quedar a la spera. Bou bé-LO chegar i assi siempre dá para pedir l que you quejir. Nó! El solo ben quando stubires a drumir, nunca ben antes. Na sperança d'oubir sous passos no telhado a passar, ls uolhos quedában abiertos i oubidos çpertos mas nunca l bi chegar. L suonho chega purmeiro. Mas El tenie stado alhá. Tenie deixado pouco que era pouco l pouco que habie. L rastro de mimória einocente de nino que acradita: trés rebuçados. Solo! L nino Jasus astanho tubo que cumbidar muitos mais ninos i pa ls poder cumbidar a todos solo te deixou trés rebuçados a ti. Alma de nino que acradita na bondade de outro Nino que a todos cumbida i todos bigie. Este nino sabie que outros ninos habie que çapatos nun tenien pa l Nino Jasus pousar trés rebuçados.

1 comentário:

Teresa Almeida disse...

Guapa la tue biaige de mimórias.
Al lhume quedaba l çapatico cheno de pedidos. Mas L Nino Jasus parecie que nun oubie nada. Era tan pouquito l que traie...
Mas si quedou la magie qu´inda hoije s´arrolha al coraçon an nuite de Natal!
Feliç anho Antonho.