Nun sei

Nun sei
se l que adelantro ye cun ls passos
que las mies piernas outerizan
ou se, alrobés,
eilhas antorpecírun
i camino
cun l baláncio
de ls passos caminados

Smago
la fúria acontra las faias
dun ouciano rebuolto,
aperto l peito,
sustengo l resfuolgo
para que ne ls uolhos
nun medre la raiba,
na beç de lhágrimas

Lembra-se-me
que l mundo adonde me deixeste
nun ye l miu mundo,
l sítio adonde stou
nun ye l miu campo

Á cielos!
Para qu´ hai tanta streilha cadiente,
tanto meteorito a ancendiar la tierra
i a scabar galatones
cada beç mais fondos
antre las gientes?!

Á tierra!
Bendida por negociantes,
ampenhada al feturo,
sien fiadores,
cun pormessas de Éden,
nun deixes!!

Nun sei se quiero ir palantre
neste stado acabado,
ou bulber atrás,
tornar a ser larba
i assi quedar

Nun sei
se camino
para este feturo ancierto
ou se paro,
semiente perdida
nun zerto!...