Passados que son onze anhos

Die de la lhéngua mirandesa

Passados que son onze anhos de la apersentaçon i botaçon de l Porjeto Lei que reconhece ls dreitos lhenguísticos de la quemunidade mirandesa, naide puode negar que fui un grande passo dado alantre.

Este Porjeto que fui apersentado n’Assemblé de la República, fui fruito de muito trabalho i ampeinho de pessonas que sabien de la ourige de la lhéngua, l balor patrimonial, sentien la necidade, sabien de la gana de l pobo mirandés tener l sou falar reconhecido na lei.

Fui tamien un modo de afirmar l conhecimiento yá recolhido puls ambestigadores que de hai muitos anhos datrás benien ponendo a çcubierto aqueilho que l poder de las leis i l poder cultural se negaba i tenie miedo de reconhecer.

Nun fusse assi, ou seia nun perponendo l sou reconhecimiento cumo lhéngua oufecial, a la lhéngua nun le sobrarien grandes cundiçones de se mantener. Fui sien dúbedas nanhuas la repuosta cierta para que la lhéngua puoda parar de arresbalar pa l abismo, adonde se mantenie, fuorça de muitas cundiçones i demudas nas redadeiras décadas na region de Miranda.

S’hoije la lhéngua ten muitas çficuldade an se mantener cumo lhéngua de comunicaçon de lhidas, de lhéngua d’afetos, por bias de la globalizaçon i de l spargimiento de las famílias, se ten çficuldades an s’amponer a la par de l pertués ne l ansino i an decumentaçon oufecial, por bias de l Stado nun tomar las sues respunsablidades, se ten çficuldades an ser antendido i screbido cun las reglas de la Cumbeçon, cumo serie se nun tubira sido oufecializada.

Solo ye pena tener sido tan tarde, puis ls stragos yá éran muitos.

Mas cumo todo na bida mais bal tarde que nunca, i ende stan hoije las anstituiçones ampenhadas an dar dibulgaçon, pormober eibentos para que esse die nun caia ne l squecimiento, seia ua fiesta, para fazer mais ua jornda cultural, de sclarecimiento i aporbeitado para alhebantar i pormober este património.

Assi nós steiamos motibados i ganhos para dar l nuosso melhor, aqueilho que sabemos i podemos a este falar, fazendo siempre algue, falando i screbindo porque esse ye la cuntribuiçon que la lhéngua percisa.

Solo assi staremos prestando houmenaige, a todos aqueilhes que dantes i apuis de la apersentaçon de l Porjeto Lei, arrefucírun las mangas, bencírun ls atalancadeiros i fazírun cun que yá mereça l respeito de todos.

Nun bonda hoije star oufecializada, se a eilhas nun mos antregarmos de coraçon i alma, se nun l’ousarmos ne l die a die, se nun l’ousarmos nas relaçones anstituçionales se nun le dirmos l lhugar a que ten dreito.

Stan de parabienes, l’Outarquie de Miranda de l Douro, i todos aqueilhes que s’ampenhórun an lhebar por alantre esta jornada, l die de la lhéngua mirandesa.