20/01/10

Ye an ti nuite


Ye an ti nuite que me znudo de benairos,
me deito sub l mirar de lhuna
i me smiruolhas l alma znuda.
Ye an ti nuite que felina tremo de delareios,
me bistes cun tou cuorpo cálido
i you te cubro de rosas rubras.
Ye an ti nuite
que scapo a scatrapulhar un cabalho alado,
bestida cun la tue piel,
anté l einfenito de las galáxias.
Ye na madrugada fresca que buolbo,
bestida de seda fina,
cun grinaldas de madressilba
i, ye ne l rumper de l aurora,
roixo i laranja de cielo caliente
que sperto abraçada a ourbalho,
an oulores a tierra.
Biciosas hieras ancarrapitadas,
fronças fuortes de ls mius dies,
cun eilhas me acobielho
an palabras que nun digo,
an ais que nun solto,
an bolos que nun dou.
Ye an ti nuite
que de mi mesma me lhiberto.

2 comentários:

ACangueiro disse...

Guapa nuite cun Grinaldas de Madressilba!

Saludos,

antónio

Adelaide Monteiro disse...

...ye ne l silénço de la nuite que scribo subre l airico lhebe, palabras que naide lei.
...ye na nuite que me adorno de colares i grinaldas de campaninas.
...ye na nuite que resfolgo perfumes de l´alma, cun amargor de scoba.

beisicos Antonho