11/01/10

HAI NIEBE NE L PRAINO



Acendei l lhume tie Adelaide
Para que faga buona brasa
Stá a nebar ne l praino
Nun se puode salir de casa.

Puode-se spreitar a la jinela
Haber cumo eilha cai
Tan mansica, i tan branquita
Cun essa brancura que trai.

Un ancanto sien eigual
Eigual al de l´outro die
Ua bista zlumbrante
Pena ye, ser eilha tan frie.

Nun se l puode buotar la mano
Que deixa un angaranhido
Inda joga a las boladas
Aquel que ye mais atrebido.

A las boladas, an brincadeira
Ua brincadeira eilegante
Pus quando un ye nuobo
Nun se mos pon nada delantre.

Agora you yá nun m´atrebo
A buotar l nariç buora de casa
Que lhougo me pinga la monca
Tengo que me arrimar a la brasa.

Quedo-me mas ye a la brasa
Arrimadico todo l santo die
Recuordando las marabilhas
Que noutros tiempos you fazie.

Si, quando you era mais moço
An tiempo que yá passou
Que moço tamien you fui
Agora me lhembro you.

Agora que yá stou bielho
Yá nada puodo you fazer
Nestes dies que cai niebe
Quedo lhougo a tremer.

Mas gustar deilha si gusto
Que ls gustos inda nun s´acabórun
Yá me lhebórun quaije todo
Mas ls gustos nun me lhebórun.

I cumo tengo buonos gustos
Nun me canso de la mirar
Esta marabilha sien fin
Que hai! Quando stá a nebar.

Assi a la purmeira bista
Eilha ye tan marabelhosa
Mas tamien se un se finta
Bira eilha tan peligrosa.

Tamien dá ls sous prejuizos
I hai a quien l faga çfeita
Mesmo assi you gusto deilha
Deixa ua paisaige perfeita.


José António Esteves

4 comentários:

Adelaide Monteiro disse...

Que cousa tan guapa, tiu Zantonho.
Inda bien que la bida nun cunsigue tirar-mos la gostos, ye sinal que nós cuntinamos a ser nós.
Quedei ancantada de haber bido nebar. Stube a screber a dreitos a ua jinela i a nun perder ua farrapa que fusse i cun la casa calentica.
Bien haiades por todo l que mos dais.

Beisicos

Delaide

Júlio Augusto da Igreja disse...

Tengo lido los bussos trabalhos i angraço mesmo cum eilhes. Ye ben berdade que la nebe fai falta. Desta bez tamen nebou eiqui onde you bibo agora (V.N.Gaia) e ben me lumbrei daqueilhes tempos an que you era pequeinho e quando nebaba até me cuntaban ua lhona que era assi: "Medra ul trigo debaixo de la nebe como ul cordeiro debaixo d'la lhana"... i stá certa.
Num bus cunheço, mas aceitai ua manzada ben dada. Júlio

Ana disse...

Un Bun Anho, Amigo Jesé Esteves, i aporbeito tamien pa le dezir que estes sous bersos son eidiales (Spurmentei!) para seren cantados cumo janeiras.
Spurmentai tamien i ides a ber que nun m'anganho.

Felcidades i parabienes por todos ls guapos poemas que sálen de la buossa eimaginaçon i tamien de la buossa Arte.

Ana Maria Fernandes

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Jesé Antonho,

Guapos bersos estes subre la niebe. Astanho si se ten çfurrado, pus yá bien anhos que nun le pegaba tan fuorte. Ne l miu tiempo de garoto las nebedas inda éran mais balientes: You inda tengo lhembrança dua que caiu an Maio i dou cabo de ls panes todos que apodrecírun ambaixo deilha. Cumo essas nun son percisas, mas ua nebica si fai ls garoticos quedar cuntentos a mandar boladas uns als outros i a custruir monhecos.
Un abraço i un anho de 2010 cheno de cousas buonas i muitos bersos.

Francisco Domingues