27/01/10

Adónde la polielha nun fai açágos

Cousas guardadas nua arca, recordaçones dóndias dun tiempo de primaberas, cheiros doces de frutos de un tiempo, daquel tiempo an que las streilhas ancendiaban l ouniberso, daquel tiempo an que trapos se guardában para tapar outros cuorpos ou para amostrar tiempos idos.
Rebolbi las arcas para que l cheiro a bós apanhasse aire. Un die hei-des amostrar la grandura de ls xambricos, ls linos, cambraias de algodon an beç de licras. Tiempo benirá na que las flores cairán i haberá frutos fecundados por buossas abeilhas yá tardiegas, para que l bístades ls algodones an beç de licras i outros filos sacados de plásticos ou de petrólio.
Tamien you gustarie de me acarinar ne ls mius panhales, nos xambricos i nas ambultas...
Fazímos-te ua capa castrada de lhana i ua ambuolta cor de bino i ua touca, bordados a seda, mui lindos i a acumparar cun la capa. Eras mui fraquita quando naciste, mas quando te batizemos, cun quinze dies yá stabas mais gordica, ibas mui linda, mui pimpona.
Nunca cheguei a ber nada de l que fúrun ls mius luxos porque outro cuorpo habien de cobrir lhougo a seguir, para que l friu i la pobreza se atamásse. Nunca ls cheguei a ber, ua beç que fusse, mas pulas çcriçones siempre ls bi i, agora a screbir, stou a bé-los: La ambuolta carmin bordada i cun bicos bordados na punta de baixo, l gorro eigual cun ua pelica branca de coneilho, todo a acumparar cun ls castrados de la capa cun castricos de la mesma quelor carmin.
Nunca precisórun de arca nien de nafetalina que l matásse la polielha, mas na arca de l miu pensar eilhes siempre quedórun, a cheirar a lheite de amor que inda que bolsiado nun azeda.
Apuis, fui cuntinando a remexer na arca, xambricos i casaquitos de un i outro, lheite que anquelustrou cedo de mais i que nun l pude dar muito tiempo, nos tiempos de corridas acontra l tiempo, mas que inda mexendo agorica, todo me cheira a lheite i l sinto l toque de piel fina de seda.
Andube mexendo nas arcas adónde la polielha nun ye capaç de fazer açágos...

2 comentários:

franciscobelharino disse...

Buonas tardes Delaide,
Solo quien ye mai puode scebir un testo tan guapo i tan cheno de sentimientos que nien la polielha ls açaga.
Un abraço,

Francisco

Adelaide Monteiro disse...

Oubrigada Francisco. Dizes bien... nien l lheite bolsiado azeda!

Beisicoc

Delaide