05/01/10

An to las nuites de Reis




Antes de m’adelantrar na cuonta, ende ban las mies çculpas pur ousar este sítio para falar de ls mius a si a modos d’houmenagiar la mie família, puis nun tengo l dreito de m’aporbeitar.
Mas l que bou a dezir son solamente cousas que me quedórun de garotico.
Tamien se nun fusse assi quedarie ancerrada esta gana que tengo de falar, i nunca serien lhembrados, eilhes tenien i ténen muito balor, ambora als mais bielhos yá nun stéian antre nós. Por muito que fale deilhes nunca será l bastante de todo l que mérecen, puis fúrun i son un cacho de mi
Era questume na nuite de Reis miu tiu Manuol Einácio, armano de mie mai i casado cun mie tie Marie do Céu, armana de miu pai mais ls filhos Gregoiro, Nacimiento i Lucrécia apuis de cenar ir a seranar a nuossa casa (apartaba-las solo un palheiro duns lharegos).
Dezir que la lhigaçon amorosa de las nuossas famílias era mi fuorte, cuido que yá benie daquando eilhes éran todos moços, i nada ou quaije nada se passaba que nun fusse cul coincimiento de todos, ls dies de nomeada, las matáncias de ls cochinos, bendimas, colheitas, dies de frauga, çquilas todo era terminado na quemun, a tornajeira i a botar mano.
Quantos a la bida de ls garotos se nun stabamos nua casa stabamos noutra, quando teniemos ganas de quemer pedimos pan adonde stubissemos.
I muitas fúrun las nuites de Reis (antes de se scapáren pa l’Argentina) que miu tiu Manuol (puis era siempre tarefa del) mos dou l prazer de saborear uns chouriços que apuis d’ambrulhados nun papel pardo que benie cul polbo seco de l soto i atados cun filo (baraço) assában ambaixo de l borralho cula calor de la cinza na chamineia.
Calientes i stufados, cortados a las rodaixas anriba de fatilas de pan de la fogaça de trigo, cousa melhor nun habie, era de quemer i chorar pur mais.
You de pequerrico nun sabie çfrençar muito se ls Reis éran Santos ou giente de fuora, metie todo ne l mesmo saco, l que sabie era que chouriço pingando ne l pan nun habie siempre, mas nun faltában na nuite de Reis, guardados de perposito, lhambie-me i essas nuites nunca se me barríran de la mimoria.
Las nuossas casas, sien m’agabar, de pan i chicha nun éran las mais necitadas i nesta temporada de Reis inda las baras stában chenas de fumeiro, puodie nun haber chabianos i chouriças curadas desse anho mas las tabafeias esso quemien-se to ls dies.
Quando miu tiu Manuol cuidaba que ls garotos (al todo siete) yá dában parte fraca, botaba-mos a dar ua ou due buoltas alredror de casa i ende stabamos nós prontos a cuntinar esse fiesta
Cuonto-bos eiqui esta cuonta, quien sabe talbeç bós tamien tengades na lhembráncia uns seranos passados nua nuite de Reis culs buossos pais, armanos i armanas culs tius i ties, primos i primas an paç i harmonie.
You só mais tarde ye que bien a saber de la jornada de Gaspar, Belchior i Baltazar i que tamien éran Magos, mas magie magie era l sabor de l chouriço, la calor benida de l tiçones andendo ne l strafugueiro i de la familia nesse tiempo.
Tiempos que alhá ban, las cuontas nun las squeci i ls atores trago-los siempre cumigo

Sem comentários: